Ik heb het gehaald! verslag van wo. 16 sept. t\m
Blijf op de hoogte en volg Aad
21 September 2015 | Spanje, Santiago de Compostella
Van Sabrado das Monxes naar Arzúra. 22 km. 5,5 K/u 4,00u
Het is wel spannend, vraag me niet waarom.
Omdat het maar weinig kilometers waren en enorm regende heb ik maar rustig aangedaan met opstaan. Uiteindelijk van plan om op 08,00 uur te gaan lopen besloten we, de Nederlandse dame Ellen uit Amsterdam maar gehele familie woont in Silvolde, Ulft en Lichtenvoorde, eerst een café con Letche te gaan halen bij de aan de overkant. Het bleef maar regenen en veel zin om te lopen hadden we niet. Ik moest nog mijn terugvlucht boeken dus heb dat eerst maar gedaan.
Omdat ik vrijdag aankom in Santiago de Compostela en mijn vlucht voor dinsdag heb geboekt heb ik Merel gevraagd om naar een hotel te zoeken. Je kunt nl. maar één nacht in een Albergue overnachten, tenzij je uitcheckt en 's middags weer incheckt. En dan ook met je rugzak opgescheept zitten. Uiteindelijk om 10,00 uur gaan lopen. Het was toen droog. Ik heb er 4,00 uur over gelopen en slechts één korte maar hevige bui gehad. Het was een prachtige route over een glooiend terrein. Het venijn zat hem in de staart. Vlak voor Arzúra waren er achterelkaar 5 van die gemene, stijle heuveltjes. Echte kuiten bijtertjes.
Om exact 14,00 uur was ik bij een Albergue. Er zijn wel 6 Albergues in het stadje omdat de Camino Norte en de Camino Française hier samenkomen.
Heel bijzonder is dat ik veel van mijn bekenden in dezelfde Albergue slapen. De Spaanse tweeling Guillermo en Diego en de Poolse vrouw, een Duitser, Amerikaan de andere Pool met mooie Spaanse vriendin.
Het was drie uur en de Spaanse tweeling stelde voor ergens te gaan eten. Ze wisten een speciaal Pulpo restaurant waar je voor niet te veel geld kon eten. Met z'n drieën en Poolse vrouw daar naartoe. Met Pulpo (inktvis) als voorafje, Toen heel veel Churrasco de ternera (het specifieke vleesgerecht uit het gebied, beef aan het bot) en volop wijn rood en wit en lekker ijs en koffie toe ( de tweeling nam de koffie in een glas met ijsblokje). Zij drinken het zo in de zomer. Ik moet zeggen het was best wel lekker.
We moesten uiteindelijk € 9,00 p.p afrekenen. Nogmaals dat kan toch niet uit.
Na mijn zo langzamerhand gebruikelijke siësta werd ik door de Spaanse tweeling uitgenodigd om samen met wat anderen, bleek later zo'n 20 man, iets te gaan drinken. Dat werd een heel ritueel. In een bar kwam een grote schaal met een alcoholische drank. Deze werd aangestoken en continue door iedereen geroerd om, wat ik later hoorde, het alcohol percentage iets te verlagen. Toen werd er nog een heel verhaal voorgedragen. Daarna in kleine glaasjes ingeschonken en allemaal op "iets" (elkaar?) toasten. Weer heel bijzonder en super gezellig. Daarna nog een biertje want ik had er wel een enorme dorst van gekregen. Na gezellig met elkaar gekeuveld te hebben om 21,45 uur naar de Albergue want de deur ging om 22,00 uur op slot.
We hebben ook afgesproken dat we morgen met z'n allen om 09,00 uur gaan starten en gezamenlijk de geplande 20 km. gaan lopen. Ik ben heel benieuwd, ik vind het wel leuk maar ben ook degene welke zijn tempo fors zal moeten aanpassen. Maarja, je moet wat voor je vriendschap over hebben. Het regent nu weer heerlijk. Ik denk maar zo, dat valt morgen niet meer.
Donderdag 17 sept. Van Arzúra naar Pedrouzo. 19 km. 5,36 K/u.
Ik lag al een tijdje wakker en dacht, ik ga niet nog eens 1,5 uur wachten om met elkaar deze route te doen. Ik heb mij afgemeld en ben vertrokken om 07,30 uur. Een mooie, niet al te spannende tocht. Wel heb ik vandaag meer Pelgrimgangers gezien dan tijdens de gehele Camino Norte. De gehele tocht hebben we het droog gehad. Ik had nog niet mijn rugzak bij de Albergue afgedaan en het begon te regenen.
Om 11,30 uur aangekomen in het stadje Pedrouzo. Ook hier heel veel Albergues. Ik ben weer naar de Albergue Municipaal gegaan gelijk in het begin van het stadje, waar ik vorig jaar ook geslapen heb. Deze ging pas om 13,00 uur open dus nog even wachten. Maar even een biertje gescoord in een bar vlak er naast. Hier had ik goede herinneringen aan, want vorig jaar heb ik heerlijk gegeten.
Om 14,30 uur hier maar van een Pelgrimsmenu genoten. Heel erg goed met weer lekker wijn voor maar € Xx,xx. Nu 16,15 uur en nog even door het stadje gelopen. Ik denk dat er wel 20 privé Albergues zijn. Het is nu gelukkig droog en de zo'n komt een beetje door. Het werd toen tijd om even te gaan rusten. Het rusten is duidelijk gaan passen in mijn levenspatroon. Om 19,30 uur nog een rondje gemaakt. "Weer" heel bijzonder, de meeste van mijn Pelgrim maatjes logeren weer in dezelfde Albergue als ik.
In de bar naast de Albergue nog even wat gegeten. Heerlijk gefrituurde peperoni met grof zout en daarbij een mooie (rode) Ribera de Duero. Toen kwam ook nog mijn Poolse vriend met Spaanse vriendin binnen. Nog extra gezellig geworden. Om 22,00 uur moesten we in de Albegue zijn wan dan ging de deur dicht. In deze Albergue was ook een grote eetzaal. Ik kwam daar binnen en de gehele groep Camino vrienden begonnen gezamenlijk te roepen " Adje, Atje, Adje, Atje". Omdat ze Aad moeilijk konden uitspraken was mijn naam al een tijdje geleden in Adje/Atje veranderd. Het was zo hartverwarmend. Men had daar nog de nodige flessen wijn staan met chips. Het was niet erg vroeg toen we gingen slapen. Wat was het gezellig!!
Vrijdag 18 sept. van Pedrouzo naar Santiago de Compostela. 21 km.
Om 08,00 uur vertrokken als een van de laatsten. Wat had ik er aan om al zo vroeg in Santiágo de Compostela aan te komen. Merel had voor mij al een Hostel (500 mtr. Van de Cathedraal) gereserveerd voor 4 dagen, dus had altijd een slaapplaats.
Het was wel wat fris, maar heerlijk om te lopen. Een prachtige route door mooie gedeeltes/ landelijke omgeving. Nog wel wat gemene heuveltjes maar het einddoel in zicht goed te doen. 5 km voor het einde, bij een groot monument, had men een kiosk met terras. Ik had nog een blikje Fanta in mijn rugzak en dacht, die moet ik toch wel opgedronken hebben voor ik Santiágo de Compostela bereik. Daar zaten Pago, Spaanse vriend en Jwona mijn Poolse (vrouw) kennis. We besloten de laatste 5 km. gezamenlijk te lopen. Dat gaf toch wel een extra lading aan het geheel. Om 12,15 uur liepen we de Plaza voor de Cathedraal op. Het was weer een emotioneel gebeuren. Allemaal blij dat we het gehaald hadden. Ik had via SMS nog contact met José, de vrouw uit Zutphen, ( werkzaam bij het UWV in Doetinchem en haar cheffin of hoe je het ook mag noemen, heeft mij zo geholpen met het verkrijgen van een vaste baan voor onze zoon Daniël) en zij zou rond 15,00 uur na een tocht van 40 km. ook aankomen in Santiágo de Compostela. Het samenzien was toch heel mooi omdat zij met een speciaal doel, waar zij mij in gedeeld had, de Camino heeft gelopen.
Tussen 12,15 uur en 15,00 uur hadden Paco en Jwona ons neergevlijd op een zeer centraal gelegen terras. In die tijd kwamen zoooo veel Camino vrienden langs. Ook mijn Spaanse tweeling vrienden. Iedere keer weer zo emotioneel. Zo mooi! Dit zijn momenten die je nooit zult vergeten en altijd zult koesteren. Deze zijn niet in andere vormen uit te drukken. Hier doe je het voor.
Ik heb de Camino Norte voltooid, 870 km, gelopen in precies één maand. Van 19 aug. T/m 18 sept. Letterlijk en figuurlijk door diepe dalen. Maar het heeft mee weer zo veeeeeellllll moois gegeven. Mensen, wanneer je "tijd" hebt ga de Camino de Santiago doen. Het geeft je zo veel rijkdom, nieuwe vrienden, nieuwe inzichten, prachtige natuur, heerlijk eten en mooie wijnen. Begin dan wel met de Camino Française want de Camino Norte is echt voor gevorderde. Ik schrijf dit met zo veel emotie in mijn lichaam, de tranen schieten mij in de ogen. En dat van Aad.
'S avonds heerlijk naar mijn eigen bed en met een voldaan gevoel gaan slapen.
Zaterdag 19 sept. Mijn eerste vrije dag
Om 09,00 uur afgesproken met José om samen te gaan ontbijten. Het is echt weer een onvergetelijke dag geworden. Na het ontbijt naar de vismarkt gegaan. Op zichzelf al een hele belevenis. Nog zo erg traditioneel, ook een grote afdeling/hal vlees en groenten. En een sfeer!!!!
Op een gegeven moment kwam ik bij een oester stand. Het water begon me al in de mond te staan. De zeer vriendelijke dame, die gelukkig Engels sprak, begon de verschillen uit te leggen. Ik zei haar graag een paar openen, wel met een glas witte wijn. Helaas kon zij dat niet aanbieden. Zij verwees ons wel naar de wijnbar, iets verderop. Op een gegeven moment kwamen we langs de wijnbar en spraken met de ook weer Engels sprekende man over de oesterdame zonder witte wijn. Het feit dat ze Engels spreken is wel een bijzonderheid. De afgelopen maand hebben we maar weinig personen die een verkopende functie hadden Engels horen spreken.
Deze wijnman zei ons dat we gerust de oesters bij de vishandel konden halen en bij hem onder het genot van mooie witte wijn konden opeten. Ik moet wel zeggen: van konden genieten. We konden bij deze wijnman geen glas wijn bestellen, alleen maar een fles. We keken elkaar aan en zeiden, dan moeten we wel met een halfvolle fles wijn meeslepen. Toch maar gedaan, wetende dat rond 11,00 uur de smaakpapillen om wijn te proeven op z'n best zijn. Ongeveer een kwartiertje later kwam bij het stabarretje naast ons een jong stel (uit Valencia) staan met dezelfde schaal oesters en dezelfde fles Ribeira witte wijn. Nieuwsgierig als ik ben vroeg ik deze lui welke oesters zij het lekkerst vonden. De grote of de kleine. Ook zij vonden de kleinere het lekkerst. Toen kwam bij hun uit de tas ook nog een mooi rond ambachtelijk brood, een heel kaasje, een chorizo worst en empenada. Al snel werd ons het een en ander aangeboden. Wij verhuisde al snel naar hun stabarretje. We hebben daar wel minstens twee uur gestaan. Ze spraken zeer gebrekkig tot geen Engels. Maar we hadden de mooiste conversatie/communicatie. Met handen en voeten en soms een tekeningetje. Al het brood, de gehele empenada, alle kaas en alle chorizo ging op. Zoals je wel kunt begrijpen bleef het ook niet bij een fles wijn. Maar wat wil je met vier personen en al dat lekkere eten.
Het klikte zo enorm, het waren geen pelgrimgangers maar gewoon daar op vakantie. Zo zie je maar weer door gewoon en vraagje te stellen iets kan uitlopen op een echt onvergetelijke dag. We zijn gezamenlijk nog door Santiago gelopen, nog wat terrasjes afgelegd. Zo bijzonder, weer zo mooi!
Zo langzamerhand moet ik wel een paar maanden reserveren om al deze vriendelijke, lieve Spaanse mensen, welke ik heb ontmoet, te bezoeken. Valencia, Sevilla, Jerez, Madrid, Barcelona en ga zo maar door.
Intussen, rond 14,00 uur, had ik een SMS-je gekregen van mijn Mexicaanse vriend Diego en zijn Spaanse vriendin Anna uit Barcelona in Santiago de Compostela waren aangekomen. Omdat zij een klein uitstapje naar Oviedo hadden gemaakt liepen zij een rot twee dagen achter. Ik had wel steeds via e-mail contact met hen. Daar voor hebben we zeker twee weken elkaar bijna iedére dag gezien en de Camino gevierd.
Afscheid genomen van de twee jongelui uit Valencia en op naar Diego en Anna. Heerlijk om ze na zeker 10 dagen weer te zien. We vroeg elkaar in de armen, zo mooi. Met hen uiteraard iets gedronken en wat gegeten. Al die Pinchos is wel een straf. Aan het eind van de middag zijn we ieder zijns weegs gegaan.
'S avonds nog even door de zo gezellige smalle straatjes met de vele bar's gelopen. Alleen eigenlijk voor de sfeer. Op een gegeven moment werd ik door de Spaanse Francesco naar binnengesleept. Hij zat daar met het groepje van de laatste twee weken. Weer wat hapjes begeleid door wat geestelijk vocht. Na een uurtje kwam mijn Mexicaanse vriend dezelfde bar binnen. Toen werd het voor mij even moeilijk. Het waren twee verschillende Camino lichtingen. Mijn aandacht verdeeld en even later hen aan elkaar voorgesteld. Dat was uiteindelijk de beste oplossing voor mij en zij ook in hun schik.
José was ondertussen al naar haar Albergue want zij ging de volgende dagen (3) lopend naar Finesterre, het zgn. Einde van de wereld. Een kleine 85km. Voor mij absoluut geen item. Mijn einddoel was echt Santiago de Compostela. Het ritueel is dat de Camino gangers daar B.v. hun schoenen of andere zaken van de Camino in zee gooien. Samen met mijn Mexicaanse vriend en Spaanse vriendin (Dario en Anne) hebben we morgen een auto gehuurd en gaan dus mobiel naar Finesterre. Men schijnt daar ook heerlijk vis te kunnen eten. Ik verheug me er nu al op.
Ik ga nu slapen.
Zondag 20 sept. op naar Finisterre
Eerst met de bus naar het vliegveld, een tochtje van 25 min. Daar de auto opgehaald. We hadden de goedkoopste auto besteld, een FIAT 500. Men wilde ons een grotere auto aansmeren tegen een kleine meerprijs. Daar hadden we helemaal geen zijn in. Bleek dat ze geen FIAT 500 meer hadden staan, we kregen een Volkswagen Polo mee met 5000 km. op de teller. De uiteindelijke kosten bleken net zo hoog uit te vallen als met z'n Drieën met de bus, waarvan de tocht (enkele reis) 2,5 uur duurde. Nu konden we heerlijk onze eigen gaan gaan, reistijd 1,5 uur en ook eerst nog naar het prachtige vissersplaatsje Muxía kunnen gaan.
In Finisterre aangekomen gelijk naar ons visrestaurant. We hadden deze geboekt voor 14,30 uur en moesten ons dus nog haasten ook. Daar Mariscada besteld, de Visschotel van Santiago e.o. Een partij van vele soorten vis, in Nederland nog nooit gezien. En alles zo lekker. Ook de witte huiswijn, 2 flessen à raison van € 7,00 per fles als zo lekker.
Toen op pad naar " het einde van de wereld" zoals de punt van Finisterre in het Camino boek wordt beschreven. Een prachtige kustweg er naar toe met betoverende uitzichten. Daar aangekomen het klimmetje naar de punt gemaakt. Een keer voor zich want het ritueel is echt voor jezelf. Ik had niet gedacht dat het weer zoveel emoties kon losmaken. Zo heerlijk, zo alleen met jezelf, in jezelf. Ik heb daar wel een uur gezeten op een rotsblok. De dag vloog verder voorbij, na een glaasje Cola bij de bar in het stadje weer op weg naar het vliegveld om de auto in te leveren.
Dario en Anne Wilde eerst zich even opfrissen en we hadden om 22,30 uur afgesproken nog ergens iets te gaan drinken. Vlak daarvoor kreeg ik een SMS-je dat ze zo moe waren dat ze liever in hun Albergue bleven. Ik moet zeggen die momenten op de punt van Finisterre doen "zo veel" met je dat je doodvermoeid bent. Ik vond het eigenlijk ook niet zo erg maar ik wilde wel nog even de gezellige smalle straatjes voor het naar bed gaan doorlopen.
Had ik dat maar niet gedaan. Ik liep langs een bar en daar werd met volle borst "er is er een jarig" gezongen. Tijdens de gehele Camino heb ik zegge en schrijven 4 Nederlanders ontmoet en zaten er ineens 10. Ik dacht ik ga in cognito daar een drankje drinken. Ik liep naar binnen en hoorden hun zeggen: "daar heb je er een", waarmee ze bedoelde een Pelgrimganger.
Ik bleef lekker afzijdig en dacht wel bij mezelf wanneer ze me iets vragen geef ik ze in Nederland antwoord. Ik zat er nog geen 15 minuten toen ik geschreeuw vanuit het straatje hoorde. Het bleken twee (leuke) Duitse jonge vrouwen te zijn die ik in de eerste weken regelmatig tegenkwam en wel eens een kort gesprek mee voerde. Ik hun uitgenodigd voor een drankje. Toen de bar ging sluiten nog even naar een andere, bleek later een zo gezellige te zijn. Op een gegeven moment keek ik op mijn horloge en zag dat het al 02,00 uur was. Een keer naar zijn eigen slaapgelegenheid.
Maandag, 21 sept. Mijn laatste dag in Santiago d Compostela
Ik werd om 08,30 uur wakker en voelde me helemaal niet lekker. Hoofdpijn en last van mijn maag. Of het kwam door de vele vis of door een paar specialiteiten van de bar. Een soort cremelikeur met o.a. Grappa. Daar hebben we wel iets van gedronken.
Het werd voor mij dus een echte rustdag. Ik had afgesproken met Dario en Anne. Hun vriendelijk gezegd dat zij maar hun eigen weg moesten gaan omdat ik nergens trek in had en me doodmoe C.q. zwak voelde. Ik heb de gehele dag lekker onderuit gezeten op het Plaza, de verzamelplaats waar iedereen binnenkomt. Na een zeer kous begin begon heerlijk de zo'n te schijnen en werd het uiteindelijk zo'n 24 graden.
Ik bleef maar kijken of er geen bekenden binnenkwamen lopen. Ellen, een jonge vrouw waarvan haar familie in Ulft, Silvolde en Lichtevoorde woont zou mij berichten wanneer zij in Santiago de Compostela aankwam. Ik had wel haar telefoonnummer maar dat bleek van ene Roelf Boot te zijn. Dus verkeerd genoteerd. Ik baalde daar wel enorm van want ik had van haar graag nog even afscheid willen nemen. Zij had last van haar enkel dus was in een eerder stadium al wat kortere afstanden gaan lopen. Ik had de moet al opgegeven toen ik rond 17,00 uur haar binnen zag komen lopen. Helemaal niet wetend of ze al eerder was aangekomen of mogelijk later in de week zou aankomen. We waren beiden zo blij. Ook haar ouders kwamen aanlopen, want die kwamen haar ophalen. Dat alles was weer zo mooi. Gezellig met z'n vieren een drankje gaan drinken in een heel gezellig terrastuin vol met bloemen. Natuurlijk weer de nodige ervaringen uitgewisseld want ik had haar zeker 10 dagen niet meer gezien of van gehoord.
Het ging overigens al weer wat beter met mij. Maar trek in eten was er niet, dus ook maar niet gedaan. Om 19,00 uur wilden zij naar de kerkdienst in de Cathedraal dus daar scheiden onze wegen.
Ik nog eveneen uurtje op de Plaza gezeten in de nazon. AlleS nog een beetje verwerken. Morgen, dinsdag 22 sept. vlieg ik om 09,30 uur richting Amsterdam waar ik om 11,50 uur aankom.
Aan de ene kant is het wel weer fijn om huiswaarts te keren aan de andere kant wat zal ik het gaan missen. Ik heb al eens eerder gezegd, je moet het een keertje in je leven hebben meegemaakt. Het geeft je zoveel rijkdom in de ruimste zin. (Snik)
Als ik thuis ben wil ik er zeker over gaan vertellen, mijn ervaringen gaan delen ondersteund met werkelijk prachtige opnames.
Fijn dat jullie mijn verhalen hebben willen lezen. Het blijft maar een korte afspiegeling van wat ik allemaal heb mogen meemaken, heb mogen ervaren.
Lieve groeten, Aad
-
21 September 2015 - 22:35
Terry Hendrix :
Ha die Aad,
Felicitaties voor het weer volbrengen van de mooie tocht. Nog zeker 12 jaar dan heb ik tijd om te gaan, dan nog even op het pensioen van Dorien wachten. .... En dan in jouw voetsporen, we kijken er nu al naar uit!
Aad een goede reis morgen en tot de volgende proeverij.
Hartelijke groet,
Dorien en Terry
-
21 September 2015 - 22:47
Aad Van Den Berg:
Je kunt alvast een paar goede wandelschoenen kopen en wat gaan oefenen. -
21 September 2015 - 23:09
Fred En Carla:
Hoi Aad, van harte proficiat met het behalen van de 'emotionele' eindstreep. Wat een prestatie!
Wat heb jij genoten en wij natuurlijk weer van jouw verhalen. Het lopen laten we aan jou over, ieder zijn ding zullen we maar zeggen, haha. We horen er ongetwijfeld binnenkort meer over.
We wensen je morgen een goede reis en wel thuis en zien je graag volgende week zaterdag 3 oktober bij de wijnproeverij.
Hartelijke groet,
Fred en Carla -
21 September 2015 - 23:19
Ruud:
Aad
Een indrukwekkend resultaat.
Nu nog even lokaal genieten en dan langzaam unwinden.
Goede reis terug naar Gaanderen .
Ruud en José
-
21 September 2015 - 23:29
Rob Weeber:
Hoi Aad,
Scheiden doet lijden is niet voor niets het spreekwoord. Ik begrijp uit je verhalen dat je met weemoed in je hart afscheid neemt van al die mooie indrukken en belevingen. Maar ach, het thuisfront is ongetwijfeld ook in afwachting van je komst. Welkom weer in NL morgen en zeker gaan we elkaar spreken.
Gr. Rob Weeber -
22 September 2015 - 00:04
Imre Revers:
Hoi Aad,
gefeliciteerd met je camino. Hoop dat het je net zoveel heeft grbracht als de camino de france. Hele prestaties in een maand tijd. Ik zal al je verhalen nog eens gioed doorlezen en wat ik ermee kan volgend jaar als ik van start ga.
wens je nog mooie dagen en een goede terugreis.
groetjes
Imre Revers -
22 September 2015 - 19:24
Henk En Astrid:
Hallo Aad,
We hebben je reis gevolgd en genoten van je verslagen.
Wat kun jij beeldend vertellen zeg; we zagen je gewoon zitten met al dat lekkers na je inspanningen.
Super knap dat je ook deze tocht weer volbracht heb, zeker na dat moeizame begin.
Nu weer op Nederlandse bodem met vele herinneringen rijker.....
Geniet nog maar lekker na!!!
veel groetjes,
Henk en Astrid -
22 September 2015 - 20:39
Boukje Rekker:
Hi Aad, gefeliciteerd met je geslaagd reis. Bedankt dat ook wij mochten mee lezen met jou avonturen. De emotie en het genieten en de inspanning kon je bijna voelen in je verhalen. Als het goed is lig je vanavond in je eigen bedje . Geniet van je thuisfront . En nogmaals bedankt. Je hebt het toch maar weer geflikt topper.
Groetjes Boukje en rinke. -
25 September 2015 - 11:22
Ad:
Hoi Aad,
Geweldig, doel gehaald. Wat een mooie beleving is het weer geworden.
Je kunt nog lang nagenieten.
Groet,
Ad en Lucy -
07 Oktober 2015 - 10:27
Henk Smits:
Mooi man, hartstikke mooi!
tot gauw,
hemo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley