8e verslag van wo. 21 sept tm vr. 23 sept.

Woensdag 21 september van Albergue de Mos naar Pontevedra. 27 km. 22 graden
Voor het eerst heb ik in mijn echte slaapzak geslapen. Zo koud ik het de vorige nacht had zo warm had ik het vannacht. Al vroeg was het onrustig op de slaapzaal. Ook Geraldine, die boven mij sliep was al even voor. 06.00 uur opgestaan. Omdat ze van een Russisch meisje Eugenia , die gisteren nog een stukje was doorgelopen was, hoorde dat er moeilijk een slaapplaats voor haar was waardoor ze nog verder moest lopen had ze met Caroline afgesproken vroeg op pad te gaan.

Het klopt ook want er lopen nu redelijk wat toeristen met kleine rugzak en mensen die pas, 100 km. voor Santiago, zijn ingestapt om zo het certificaat te krijgen. Dus grote druk op de slaapplaatsen. De angst had mij ook ineens te pakken. Ik haatte het maar toch ging ik dan ook maar vroeg op stap. Om 6.45 uur was ik op weg. Heel erg donker buiten. Ik hou daar niet van omdat de aanduidingspijlen, die toch al op de meest onduidelijke plaatsen zijn aangebracht, voor mij dan niet zichtbaar zijn. Ik heb geen zaklamp bij mij. Al snel moest ik het bos in. Dus niet gedaan. Ik heb de gewone weg maar gevolgd tot dat het lichter werd. Geraldine en Carina waren al om 06.15 uur op pad.

Ik probeerde ze in te halen maar dat is me niet gelukt. Toen maar de tijd genomen om een paar maal te stoppen voor de koffie. Na de tweede koffiestop kwam Dale uit Canada voorbij en besloten we de laatste 10 km. samen op te lopen. Dale liep ook een goed tempo dus alles ging prima.

We waren wat ervaringen aan het uitwisselen en op een gegeven moment vroeg Dale of hij mij de 2 volgende kilometers zijn verhaal te mogen doen. Natuurlijk zei ik al snel, heel graag. Dale is Canadees, is 60 jaar oud en woont in midden Canada. Hij vertelde mij dat hij in 1998 bijna dood is geweest. In 1999 heeft hij een harttransplantatie gekregen. Hij heeft een and hart en wel van een vrouw gekregen.
Het verhaal gaat veel verder. Zijn dokter wilde met Dale een project in gaan om te laten zien waartoe een mens in zijn situatie nog toe in staat is.

Er is een stichting opgericht en er zijn sponsors gevonden en hebben de afgelopen jaren diverse activiteiten ontwikkeld. Een paar voorbeeld men is met een aantal "gelijken" wezen skiën op de Noordpool, ook op de Zuidpool, de Mountainbike Vincent beklommen, naar Beauté geweest en begin volgend jaar gaan ze bij Nepal een stuk van de Himalaya beklimmen.
Ik zal je zeggen, het was zoooo emotioneel., zo mooi. Ik heb Dane toen gevraagd hoe lang zo een nieuw hart mee gaat. Hij vertelde, zonder garanties te krijgen zo'n 10 jaar. Voor Dane is het nu al 18 jaar geleden.

Uiteindelijk kwamen we om 12.15 uur bij de Albergue welke aan het begin, zo'n 1,5 km.van het centrum ligt. De 2 "jonge" dames stonden ons al vol zelfgenoegen al zwaaiend ons toe te juichen. Zij waren al een half uur eerder daar aangekomen en hadden daar enorme schik in. Voor mij is het geen wedstrijd maar vandaag is het wel een klein beetje geweest.
Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat één van de 2 dames het gevoel had dat ik steeds vlak achter hun liep. Dus zeer onrustig was. Des te meer de vreugd bij onze binnenkomst.

Na het gebruikelijke ritueel zijn we met z'n zessen naar het centrum gelopen. De twee dames uit Duistland, Dale uit Canada en een "nieuwe" Jack uit Australië en Mauritsio uit Italië. Al snel werd het idee geopperd door Jack en Mauritsio om gezamenlijk boodschappen te doen en dat Maritsio voor ons, nu 8 personen zou gaan koken. Terwijl ik dit schrijf ze ze er daar mee bezig. Ze hadden mij opgedragen om voor de wijn te zorgen, hetgeen ik maar gedaan heb.

Om 19.00 uur gingen we aan tafel. Mauritio had heerlijk gekookt. Ook de wijnen waren heerlijk. Een witte wijn uit van de Verdejo druif uit Rueda en de rode wijn uit Ribera de Duero. Een van mijn favoriete Spaanse wijngebieden. Ennnnnn, zooooo gezellig. Griek Dimitri heeft nog voor wat zoetheid gezorgd.

De sfeer was tijdens het eten zo mooi dat ik Dane heb gevraagd of hij zijn verhaal ook aan de groep wilde doen. Graag zei Dane. Aan het eind waren er diverse mensen met "natte " ogen. Weer zo mooi, emotioneel.

Al met al mooie momenten. Persoonlijk ben ik nog steeds 100% fit en heb niet het gevoel dat het maar snel moet eindigen. Geen blessures en openmind en ontmoet zo veel leuke, aardige en lieve mensen. Ik geniet er zoooo van!

Donderdag 22 sept. Van Pontevedra naar Caldaz de Reis. 22,5 km. 23 graden
Dit verhaal schrijf een dag later. Normaal schrijf ik het bijna direct nadat ik ben bijgekomen. Ik merk dat ik moeite moet doen om de herinneringen rug te halen. Er gebeurt iedere dag zo veel.

Gelukkig maak ik onderweg aantekeningen op mijn telefoon. Maar dan toch. Om 07.20 uur zijn we met z'n vieren vertrokken. Caroline, Markus, Geraldine en ik.
Een mooie tocht door mooie natuur van bos en weides. Om 12.10 uur kwamen we al aan in Caldaz de Reis. Het was maar een kleien afstand. We lopen allemaal een redelijk tempo. Toen we aankwamen en ons gebruikelijke ritueel hadden afgerond kwamen Dimitri en Christiaan en Sonja, de laatste twee uit Duitsland, aan.

We besloten samen ergens wat te gaan drinken en te lunchen. Direct naast de Albergue was een café -Bar met een prachtig terras in de achtertuin. Dus wij daar naar toe. Ieder deed zijn ding en ik had echt trek in het Pelgrims menu voor € 9.00 incl. Wijn. Voorgerecht pasta met tonijn en als hoofdgerecht een tipi's h Spaans gerecht van bonen, aardappelen, Chorizo en ik weet niet wat nog meer. Enorm lekker en de huiswijn was heerlijk. Ik denk dat het ongeveer 14.00 uur was.

Daarna hebben een een kleine siësta gehouden. Om 18.00 uur afgesproken om iets te gaan drinken en daarna te gaan eten. Bij binnenkomst in Caldaz de Reis, toen we brug over liepen zag ik aan de rechterkant, beneden aan de rivier een idyllisch terras liggen. Ik had al zo iets, daar wil ik wel gaan eten. Uiteindelijk zijn we met z'n achten daar gaan eten. De groep wordt steeds groter. Het was we een groot feest. Allerlei lekkere kleine hapjes besteld' lekkere wijnen en zo een sfeer. Uiteindelijk was het bij 22.00 uur en moesten we ons haasten om op tijd in de Albergue te zijn. De deuren sluiten om 22.00 uur. Het was weeeeer mooie dag om naar terug te kijken.

Vrijdag 23 sept. Van Caldaz de Reis naar Padron. 23.5 km. 23 graden
Het is nog heel donker. Om 07.20 uur zijn we met z'n zessen vertrokken. Markus, Gerardine, Corina, Dimitri, Dale en ik. We hadden min of meer afgesproken met elkaar op te lopen. Het was lekker loopweer, licht bewolkt en mooie temperatuur. Maar het bleef wel een tijdje donker. Gelukkig had één van ons een zaklantaarn bij zich. Alleen had ik het niet gered want je ziet niet echt waar heen je moet.

Soms liepen Geraldine en ik wat vooruit, dan wachten we weer even op elkaar en dan liep de Griek Dimitri weer een stuk vooruit. Na zo'n 5 km. Kwamen we een Cafe/Bar tegeń. Heerlijk koffie met mijn zo geliefde chocolade croissant. Zoals al geschreven bleven we eigenlijk redelijk bij elkaar.

Vier kilometer voor Padron was er een splitsing' of je liep rechtstreeks naar Padron met zijn eigen Albergue of zo'n 1,5 km. omweg via een klooster waar je ook kon overnachten. Dale, Caroline en ik kozen er voor om in het klooster te gaan slapen. In het reisboeken stond ook dat men daar voor het Diner en het Ontbijt zou zorgen. Wij daar aangekomen zagen we een prachtig klooster midden in de natuur. We waren daar om 12.15 uur. Toen bleek dat het klooster pas om 16.00 uur open zou gaan. Het enige "vertier" wat er was was een Cafe op ongeveer 800 mtr. afstand". Dale en Caroline konden dat wel opbrengen maar ik niet echt. Dus uiteindelijk door haar het plaatsje Padron.

In het mooie plaatjes Padron aangekomen direct op zoek maar de Albergue. Deze Albergue was ook een onderdeel van een prachtige kerk. Ook in een mooi, traditioneel gebouw. Het behoorde ook tot de groep Albergue Municipaal waarbij de kosten maximaal € 6.00 p.p. zijn. Keurig verzorgd en altijd heel schoon.

Ik kwam daar aan om 12.30 uur en de Albergue ging pas om 13.00 uur open. Markos, Dimitri en Geraldine stonden al voor de poort/deur te wachten. Ik ben toen maar een biertje gaan drinken in het nabij gelegen café. Ik moet zeggen het smaakte mij heerlijk".

Nadat ik mijn spullen bij het aangewezen bed had gezet ben ik mij maar eerst wezen douchen. Ik doe dat graag direct want dan hoef ik niet te wachten en is nog schoon/niet gebruikt.

Direct daar naar zijn we met z'n vieren naar het oude centrum gegaan om wat te drinken en te eten. Op een gegeven moment kwam er uit een klein steegje lekkere muziek. We keken elkaar aan en gingen daar maar naar toe. Daar hebben we gelijke dingen gegeten en lekkere wijn gedronken. Daarna nog even door het stadje gelopen ik nog een stokbrood en een Chorizo worst gekocht en daarna in de algemene zaal/kamer van de Albergue onder het genot van een glas witte Verdejo uit Rueda en een stok stokbrood dit verslag aan het schrijven.

Morgen is het alweer de laatste "loopdag" en allemaal vinden we het zo erg dat het morgen is afgelopen. Ik heb vanavond niet zo een behoefte om met de anderen nog ergen naar toe tegaan. Ik heb er behoefte aan om lekker onder een glas wijn, stokbrood en mijn gekochte Chorizo worst Alleen de avond door te brengen.