10e, 11e en 12e wandel verslag (27 t/m 29 april)

10e wandeldag van Merida naar Alcuescar, 37 km. We zijn vertrokken om 06.45 uur, dit omdat we een aardige rit voor de boeg hadden. In het begin samengelopen met Federica, Ja, alweer! Bij het verlaten van de spad Merida liepen we langs het beroemde Aquaduct de los Milgros. Prachtig. Na een paar kilometer rond 07.00 uur, (dan gaan meestal de bar's open) we bij een bar waren waar men net bezig was de terrasstoelen buiten te zetten zijn we onze Cafe con Letche met Tostada gaan drinken/eten. Toen echt op stap. In Aljucen, zo'n 15 km. verder weer even een pauze en ons eigen gekochte brood met Jamon Serrano opgegeten. Even daar voor liepen we lang een toch wel groot stuwmeer Poserpina. Daar zagen we een grote stuwdam uit de Romeinse tijd welke de watervoorziening was voor Merida. Indrukwekkend. Op het terras ontmoeten we de Nederlander Jack. Net zo lang, misschien nog iets langer dan ik met ook erg lange benen. Hij had afgelopen nacht ook in onze ALBERGUE geslapen en hoorde van anderen dat hij gem. 35-40 km. per dag loopt, en snel. Toen wij daar aankwamen ging hij al bijna weer verder. Nadat wij klaar waren had Federica aangegeven liever alleen verder te lopen omdat die dag ik iets te hard liep, oftewel dat zij te veel moeite moest doen om bij te blijven. Had ik niet gemerkt, wel dat ze slecht had geslapen. Ik alleen verder op stap. Na een tijdje zag ik in de verte Jack zitten en bezit was zijn rugzak weer op te doen. Ongeveer 15 mtr. voordat ik bij hem was ging hij op stap. Ik zou hebben gewacht. Achteraf bleek dat hij van mij gehoord had en dat ik redelijk snel kon lopen. Hij ging er als een speer van door. IK had zo iets, ik doen geen moeite om bij hem te kopen, in tegendeel. Op een gegeven moment was de afstand meer dan 500 mtr. We liepen overigens door zo een mooi, afwisselend gebied. Soms gelijkend op de duinen tussen Den Haag en Katwijk, maar dan veel weidser. Echt heel mooi. OP een gegeven moment ben ik op Jack ingelopen en naast hem gaan lopen. Helaas lukte het mij niet om echt met hem in gesprek te komen. Ik bleef achter hem lopen tot ongeveer 5 km. voor mijn eindoel De Albergue van het klooster van Alcuescar.
Jack ging al lopend wat water drinken en toen ben ik maar mijn "echte" tempo gaan lopen en was al redelijk snel een stuk vooruit. Het was een beetje gemeen van mij. Aankomend bij de weg welke leide naar het klooster heb ik op hem gewacht. Toen raakte we wel in gesprek. Hij zei: zo, jij kan hard lopen. Ik loop graag een gemiddeld tempo samen met anderen, dus nooit een wedstrijd. Ik hoef niet speciaal ergens vroeg aan te komen. We kwamen dus samen aan in het klooster, een echte waar nog echt 25 Priesters/Franciscanen woonden. Daarnaast was een groot huis met allemaal, mensen veelal geestelijk beperking. IK denk dat daar zeker 50 personen zaten.

We kwamen daar aan om 14.15 uur en ons aangemeld. Daar kregen we te horen dat om 14.30 de deur dicht tot 16.30 uur. Wij moesten ons dus in ongeveer 7 min. uitkleden, douchen en aankleden. De kloosterdeur ging echt om 14,30 uur dicht. Als we het niet gehaald hadden moesten we echt tot 16,30 uur wachten.
Als een speer het gehele ritueel voor elkaar gekregen. Alles op de grond gegooid en daarna in de rugzak gepropt. WE kwamen om 14,31 uur bij de buitendeur en deze was dus dicht. Een persoon die daar in de buurt zat zei, (via gebaren begreep ik dat de deur niet meer open ging) heb ik toch iemand gevonden die de deur voor ons open heeft gedaan.

Met Jack eerst op terras van de bar tegenover het klooster wat gaan drinken. Leuk, daar was ook Sebastiaan aanwezig die ook niet meer kon lopen door een onsteking aan een voet botje. Onstaan door een wondje aan zijn voet. Hij mag voorlopig een paar dagen niet lopen, maar geeft het zeker niet op.

Daarna met Jack naar de oude stad gegaan en zagen daar een kleine bar, waar ik zo van hou. Daar een heerlijk Verdejo uit Reueda gedronken. We raakte daar in een heel intiem gesprek. Hij vertelde mij dat hij voor de 2e keer is getrouwd en dat hij uit ieder huwelijk 3 kinderen had. Hij vond het zo jammer dat hij met de kinderen uit zijn 1e huwelijk tot voor kort geen contact meer had. Maar n.a.v. het lezen lezen zijn verslagen uit zijn vorige Camino hebben zij weer contact met elkaar. Heel mooi, de tranen biggelde over zijn wangen.
Wanneer je kijk naar het begin van de dag en nu is er een kompleet andere relatie ontstaan, heel mooi.
We moeste toen naar het klooster omdat we de kerkdienst wilde meemaken. Aan einde was er een speciaal gedeelte voor pellegrino's. Prachtig.

Toen hebben we met elkaar, alle Perrigrino's, in klooster gegeten. Een acceptabele maaltijd met een glas water. De Albergue ging om 21,30 uur dicht en het licht ging uit om 22.00 uur.
Omdat men wist dat ik iets met wijn te maken had vroegen zij mij in het dorpje nog een paar flessen wijn en een paar kaarsen te halen om met elkaar nog even na te tafelen. Daarna ben ik snel naar een winkeltje gegaan en een paar flessen wijn gekocht. Ik wilde ook een paar kaarsen kopen omdat al snel het licht in de Albergue uit zou gaan. Niemand in dat winkeltje sprak een andere taal. Ik maar proberen duidelijk te maken dat ik op zoek was naar kaarsen. Er iepen daar 2 jonge meisjes, van ik schat ongeveer 15-16 jr, en ik liet de fles wijn zien en zei: romantica en met mijn vingers iets van een vonkeltje. Zij begonnen direct hard te laggen maar leiden mij wel naar de waxinelichtjes. Ik heb zo gelaggen, ook het gehel stuk terug naar het klooster.
Omdat het konigsdag was en gevierd moest worden heb ik de mensen getracteerd. Het leuke was dat ook Hospetalier (of hoe je dat ook schrijft) meedeed met de wijn. Uiteindelijk even na 22.00 uur naar bed. Omdat ik door alle drukte niet aan toegekomen was heb ik nog even snel wat markingpoints van de dag onder een klein lampje om mijn nek, in mijn telefoon gezet. Ik weet uit ervaring, wanneer ik dat niet doe, de echte kloe kwijt ben.

11e wandeldag van Alcuescar naar Valdesalor. 25,5 km.
In principe een "makkie". Om 07.30 uur na ontbijt bij de bar aan de overkant van het klooster vertrokken. Men had voorspeld dat zou regenen en wat onweer. Daar wordt je niet blij van wanneer je dat hoort. Gelukkig zou het wat later op de dag gaan gebeuren. Het wat koud en zwaar bewolkt deze morgen, zo'n 8 graden. Gelukkig hadden we (F&ik) de wind in de rug. Weer door een prachtige omgeving alleen vroegen we ons af, wanneer gaat het regenen. Na een tijd leek het erop dat het ging opklaren. Het werd lekker wandelweer, alleen tussendoor stevige, koude winden. Na zo'n 19 km. kwamen we bij een trukkers restaurant. We moesten hier langs. Het was rond 10,30 uur. We hadden beide wel trek en ik besloot eieren met patat te bestellen. Het was warm binnen en keken naar buiten en besloten ons toch iets warmer aan te kleden. Gelukkig maar want het was er niet warmer op geworden. OP een gegeven moment haddedn we het erover dat er altijd wel mensen snurken. Toen zei Federica dat het in spaans heet: Roncadoru. Nu weet ik waar het woord "ronken" van vandaan komt. Ondertussen vielen er steeds enkele regendruppels. Gelukkig heel kortstondig. Bij elkaar hebben we wel 200 nregendruppels gehad, dat viel uiteindelijk wel mee. Om 13.05 uur bereikten we Valdesalor. Direct bij het begin was de Albergue. Slecht 16 slaapplaatsen. We waren gelukkig de eersten dus konden het bed uitzoeken en zonder te hoeven wachten douchen. Daarna het centrum gegaan van het 600 inwoners tellende dorpje. We moesten ons melden bij de enige bar om ons in te schrijven en betalen. Daar gelijk maar een drankje genomen. Men bood mij een Sauvignon Blanc aan. Deze bleek een prikkelte en klein zoetje te hebben. Smaakte best wel lekker, maar was niet wat ik zocht. Ik zag boven op de plank een fles wijn van de Verdejo druif staan. Mijn geliefde Spaanse witte wijn. Men had er nog 1 in de koeling staan en wed opengetrokken. Ik zat mij al te verkneukelen. Maar grote pech, de wijn bleek "kurk" te hebben. Hoe leg ik dat nu uit? Naats mij stond een Spanjaard welke Engels sprak. Ik zei: wat kost een hele fles, en ging deze bestellen met het idee dat deze wel goed zou zijn. Dus niet. Via mijn vertaalprogramma van mijn telefoon heb ik een prachtige communicatie met de barman/eigenaar gehad . Hij begreep mij volledig, ik heb hem ook het verschil van de kurken laten zien. Want die van de SB was een goede en die van de Verdejo gewoon een hele slechte. Met hem het ook gehad dat hij de flessen wijn die op de planke achter de bar stonden regelmatig mnoest wisselen omdat van deze, als showmodel, de kurken droog werden en hierdoor o.a. Kurk zou kunnen ontstaan. Dus een muffe wijn. Het is nu 17,30 uur en ga stoppen. Wew gaan zo van ons Pelgrimsmenu genieten en dan bijtijds naar bed. Morgen staat op de planning om naar Cascar de Caceres te gaan met als tussenstop een bezoekje aan de plaats Caceres. slechts 22,9 km.

12e wandeldag, zaterdag 29-4, van Valdesalor naar Cesar de Caseres. 23 km.
Voorspeld was dat het tot 09.00 uur zou regenen. Gedacht om dan pas te gaan lopen. Om 06,30 uur waren er al Pelgrims die vroeg wilden vertrekken. Uiteindelijk om 07,15 uur opgestaan. Ik had nog wat van dat brood in mijn rugzak wat niet oud wordt en wat kaas dus in de Albergue gaan ontbijten. Een gebruikt theezakje gebruikt van een andere Pelgrim, water in de magnetrom opgewarmd, dus maar gaan. Toch maar alvast om 08.00 uur vertrokken omdat wachten toch ook geen optie was. Het was een miesel regen, dus dat valt wel mee. Wel de broekspijpen weer aangeritst en regenjack aan. Om 09.00 uur was het opgehouden met het regenen, regenjack weer uit en verder lopen. We lopen viea Caseres met de prachtige oude binnenstad, zo'n 12 km. Bij de oude binnenstad aangekomen zagen we dat het op een grote heuvel lag, dus even een flinke klim. Boven aangekomen vonden we het een saai geheel. ook konden we nergens iets drinken. Wij weer verder en dachten de goede richting uit te gaan, weer naar beneden. We zagen nergens de gele aanwijzingspijlen. Beneden aangekomen hebben we toch maar naar de Pelgrimsroute naar santiago de Compostela gevraagd. We werden geadviseerd toch maar naar boven te lopen en rechts aan te houden. Uiteindelijk waren we weer bovenop de heuvel, maar wel in het mooiere gedeelte. Hier liepen aardig wat mensen maar alle horeca was nog dicht. Ik praat nu over rond 11.00 uur. Dus nog steeds geen Cafe con Letche. Wij Caseres uit en gevraagd aan voorbijgangers of zij een "open" bar wisten. Men zei, dan moet je de heuvel op, nu dat hadden we wel gehad. Wij dus door, kwamen langs een een kjlein winkeltje waar ze net vers stokbrood uit he oventje hadden gehaald. Ik er een gekocht en wat jamon Serrano, want ik had echt trek gekregen en de volgende 10 km. zouden we niets tegenkomen. Bij het verlaten van Caseres zagen we links iets wat op een kleine bar leek, dus maar proberen. En ja, eindelijk onze koffie. We waren nog niet buiten en begon weer heel lichtjes te regenen. Dus toch maar het regenjack uit de rugzak en weer gaan. Na een uurtje werd het weer droog, het regenjack weer uit, de broekspijpen afgeritst (want het werd al wat warmer) en weer verder. De lucht begon open te trekken dus we dachten het wel "droog" te redden. Je begrijpt het al, dus niet. Het begon weer te sijpelen maar ik dacht, dat laatste halfuur red ik het wel. Want van lopen met een regenjack aan ga je ook transpireren. De omgeving was niet zo bijzonder hoewel na caseres het heel weids werd. Ik vond dat wel mooi. Een klein beetje nat geworden maar na een tijdje werd het toch weer droog en in Casar de CACERES aangekomen begon zelfs de zon door te komen. Toen ik de Albergue Municipal aankwam, het was toen 13,15 uur, waren mijn kleren al weer droog. Omdat we morgen 33 km. gaan loepen en er na 22 km. mogelijk maar 1 plek is waar we iets kunnen nuttigen/kopen heb ik maar eerst inkopen gedaan. Omdat ook maandag 1 mei is en dat dan, naar vertellen alles dicht is, Ook maar weer brood wat niet oud kan worden en Jamon Serrano gekocht om in ieder geval iets te eten te hebben. De Albergue Municipal is heel klein en we moesten ons in de bar/restaurant aan de overkant aanmelden. Na weer het gebruikelijke ritueel ben ik naar het terras aan de overkant gegaan en daar een fles lekkere witte wijn besteld en lekkere spaanse olijven om dit verhaal te schrijven. Weer veel bekende Pelgrims tegengekomen maar ook weer wat nieuwe. B.v. ook Pedro uit Montilla, Spanje. Hij doet in Olijfolie. Dan heb je gelijk weer een ander gesprek. Nog even terugkomen op gisteravond, We zaten in een kleine Albergue en rond 21,30 uur zaten we met het grootste deel van de slapers gezillig in de kamer te praten en toen er ineens een Italiaan op hoege poten aangelopen en dat we maar eens stil moesten zijn en brabbelde iets over 22.00 uur. Ik stond op en wilde mij voorstellen en hem een hand geven om in ieder geval in gesprek te komen.
We waren ons van geen kwaad bewust. Het gesprek is helaas niet gelukt. Uiteraard hebben we ons volume wat gedempt en niet veel later zijn we met z'n allen bed/slaap klaar gaan maken en om 22.00 uur was een ieder in ruste.

Het is nu zat.16.00 uur en ga dit verhaal posten. Tot de volgende keer.gr. Aad