6e verslag van do.15 sept tm zat. 17 sept

6e verslag

Donderdag 15 sept. van Porto naar Vila do Conde 35,5 km. 19 graden

Om 07.00 uur vertrokken. Ik had besloten de nieuwe "kustroute" te nemen. Deze wijkt af van de traditionele route en is wel wat langer maar gelukkig geen heuvels, hoop ik. Ik was ook benieuwd, omdat deze verijdeld nieuw is, op de weg goed aangegeven staat. Deze route staat nl. niet in mijn routeboek.

Ik wilde een stuk afsnijden en moest daarom zeker 10 km. door de stad lopen om bij de oceaan te komen. Het was zo saai en moeilijk om de juiste route te nemen. Deze stond nl. niet aangegeven. Had ik maar de Douro gevolgd, was wel wat om maar zeker gezelliger en niet zo een gezoek. Bij Matosinhos kwam ik bij de oceaan. Een redelijke grote havenplaats.

Vanaf dat moment liep de route alleen maar langs de kust. Heel mooi. Na Matosinhos is er een mooi pad aangelegd, wel 20 km. lang gedeeltelijk soort schelpenpad en grootste gedeelte van houten vlonders een meter boven maaihoogte. Heel bijzonder. De weersvoorspelling deze morgen was dat het droog zou blijven, dus niet. Even buiten Matosinhos wilde ik een kopje koffie gaan drinken en ik zat nog niet binnen en het begon te regenen. Ik dacht bij mezelf, zitten blijven Aad. Ik had nl. geen zin om mijn Regenspullen aan te doen. Na een half uur werd het droog, ik dus op pad.

Het bleef er wel dreigend uit zien. Na een half uur begon het weer te regenen en ik dacht, ik blijf achter een muurtje staan met mijn gister gekochte paraplu. Ik werd toen voorbij gelopen door een dame en zij maakte een opmerking. Weet niet eens wat. Zij had wel haar regenkleding aan. Ik zag dat het niet te lang zou regenen, dus even later weer op pad in mijn zomerse kleren. Het was niet koud. Als snel haalde ik dame in, een Duits meisje, Carina van 25 jr. oud, uit Ulm. Ze had er flink de pas in en al snel raakte we aan de praat. Uiteindelijk hebben we de gehele verdere samen opgelopen. Ze was ook in Porto gestart, het was haar eerste Camino dag. Wel had ze in 2011 de Camino Français gelopen. Heel gezellig en voor ik het wist had ik ruim 35 km. gelopen.

In Vila do Conde snel een gemeentelijke Albergue kunnen vinden. Geheel nieuw, mooi schoon. Amper onze bedden geïnstalleerd kwam er een jonge dame Danuta uit Litouwen en het meisje Evgeniya uit Rusland ( uit oost Rusland, 3750 km. bij ons in Gaanderen vandaan) in onze kamer. Zo dadelijk gaan we gezamenlijk eten in een restaurant. Was heel gezellig en hebben er een Pelgrimsmenu besteld. Uiteindelijk moesten we voor 4 personen incl. Drankjes € 23,50 afrekenen. Hoe kunnen ze het er voor doen. Zelf koken en drank is duurder!.

Vrijdag 16 sept. Van Vila do Conde naar Marinhas. 30 km. 23 graden.
Om 06.55 uur vertrokken. Ik ging verder met de kustroute. De anderen van het gezamenlijke diner gingen weer richting de traditionele route. Mijn route was weer prachtig, langs de kust met allemaal kleine dorpjes. Prachtig, was een rust het uitstraalde. Echt iets om te onthaasten. Op een gegeven moment kwam ik door een echte badplaats en even later weer die kleine dorpjes met rijtjes huizen aan de standkant. Heel idyllisch.
Het was weer heerlijk loopweer. Zonnig met een klein windje.

In het dorpje' voor het plaatsje waar ik wilde overnachten werd ik aangeklemd door een 6-tal jongeren van rond de 15 jaar. Ze wilde met mij op de foto. We raakten verder ingesprek. Een paar spraken goed Engels. Toen ik zei dat ik uit Nederland kwam zeiden ze gelijk "Wiet", "Wiet" en dan het roken gebaar. Ik lachte me rot. Ze wilde daar alles over weten" nog een hele tijd gezellig staan kletsen.

Toen ik in het gehucht Marinhas aankwam had ik mij in het vorige stadje laten informeren betreffen de Albergue aldaar. Ik moest me via de Rode Kruis post daar registreren. Vandaarmoest ik nog ongeveer 500 mtr lopen naar de onbemande Albergue" Ik had een sleutel meegekregen. Ik was er met een Zuid Afrikaanse de eerste.

Ik kwam daar in contact met de Duitser Markus welke ik onderweg al was tegengekomen. We sprake af samen te gaan eten. Hij vroeg of ook twee andere Duiste dames; Bettina en Cristina meemochten. Het werd een hele gezellige avond. Lekker gegeten, ik heb gegrilde octopus gegeten. Echt lekker!. We kwamen terug in de Albergue en daar zaten 2 broers uit Ireland. Het werd erg gezellig. Nog wat wijn bij de lokale bar gehaald. Luk verhalen wn veel gelachen. Uiteindelijk is het voor Camino begrippen, redelijk laat geworden, 23.30 uur.

Zaterdag 17 sept. Van Marinhas naar Viana do Castello. 21 km. 24 graden.

Omdat het gisteren onverwachts nogal laat was geworden en om dat ik slechts 21 km. behoefte te lopen ben ik pas later opgestaan. Rond 07.30 uur vertrokken en direct via het Café waar ik samen met de 2 Duitse vrouwen en Markus, ook een Duitser, na 2 heerlijke grote koppen koffie en grote croissant heb genuttigd uiteindelijk om 08.30 uur vertrokken.

Markus was al een 20 min. eerder vertrokken en ik samen met de twee gestart. Al heel snel kwam ik er achter dat mijn tempo redelijk hoger lag. We hebben gedag gezegd en ik ben mijn eigen weg gegaan. Na 5 km. kwam ik het eerste café op de route tegen en daar zat Markus. Ik ook aangeschoven en na niet al te lange tijd zijn we samen op pad gegaan. We hebben de gehele verdere route samen opgelopen. Ik heb mijn tempo aangepast aan de zijne. Dat ging prima. Was nog gezellig ook.

Vandaag en totaal andere route. Weg van de kust en door heuvelachtig terrein. Heel mooi. Zeker toen we op een gegeven moment het bos ingingen. Een smal pad waar we ver beneden ons een beek zagen lopen. Deze hebben we verder gevolgd tot we een stuk naar beneden waren afgedaald over moesten steken. Het was bij een soort meertje waar men een pad door het water hadden gemaakt met grote stenen over grote stenen. "Prachtig wat een sfeer".

Het vervolg was verder ook prachtig. Op een geheven moment kwamen we door een klein dorpje geheten "Santiago". Heel bijzonder. Daar stond ook een mooie kerk. Wij naar binnen en werden opgevangen door een oude vrouw. Wij moesten onze naam, leeftijd, waar we vandaan kwamen in een boek schrijven. Daarna kregen we een stempel van de kerk in onze Credential. Dat is ons boek waarin wij bij iedere Albergue waar we overnachten een stempel krijgen met datum. Dit uiteindelijk om in Santiago de Compostela ons dan welverdiende certificaat te krijgen.

Uiteindelijk kwamen we om 13.30 uur aan in Viana do Castello. Een haven-vissersplaats. We liepen over de brug naar het stadje en ik had gelijk het gevoel dat Lucia en ik daar 2 jaar gelden ook zijn geweest. We konden slapen in de Albergue van het klooster direct over de brug. Daar stond dat deze pas om 15.00 open ging. Ik toch maar aanbellen en uiteindelijk deed een geestelijke open. We mochten alvast onze rugzakken meer zetten en om 14.30 uur terug komen. Dan zou hij ons verder helpen.

Twee jonge dames voor ons bestelde een twee persoonskamer. Markus wilde, bleek, dat ook wel graag en vroeg of daar ook in mee wilde gaan. Ik vond het prima. De kosten werden wel van € 6.00 p.p. verhoogd naar € 12.50 p.p. Dat hebben we dus gedaan. Het deed me herinneren aan ongeveer 35 jaar geleden dat Lucia een vakantie in Spanje hadden waar we in Paradores sliepen. Dat zijn ze luxe hotels in door de staat gerenoveerde Kloosters, oude gevangenissen en dat soort karakteristieke gebouwen. Alleen nu dan voor een zeer acceptabele prijs.

Heerlijk gedoucht en toen naar het centrum waar ik nu op en terrasje mijn verhaal aan het schrijven ben. Het is nu 17.00 uur. Overal in het centrum podia. Blijkt dat er vanavond een muziek festival is. Het mooie van een eigen kamer is dat we kunnen gaan en staan wanneer we willen. Dus niet voor "vaak" om 22.00 binnen zijn. Hoe het vanavond verder afloopt horen jullie wel.

Dit is het voorlopig weer. Tot het volgende verslag.