7e verslag van zo. 18 sept tm di 20 sept

Zondag 18 sept. Van Viana do Castello naar Caminha. 28,5 km. 26 graden
Gisteravond met Markus op een prachtige zomeravond op een terras aan de kade Tapaz gegeten, met "mooie" wijn. Daarna nog even rondgelopen langs de diverse podia met allerlei soorten muziek. Enorm veel sfeer. Omdat we maar 1 sleutel hadden ben ik uiteindelijk toch bijtijds gaan slapen.

Mijn mooiste Camino Portugues dag tot nu toe"
Om 07.30 uur vanuit het klooster vertrokken. Na koffie met croissant om 07.50 uur op pad. Markus wilde wat later starten dus ik ging alleen. Eerst het stadje uit en ik heb gekozen om de kustweg te nemen. Daar heb ik dus geen spijt van gehad. In eerste instantie vanwege het "mooie" en verder omdat ik mensen ontmoet heb waarmee ik een heel fijn gesprek heb gehad.

De tocht van vandaag was zo divers. Eerst via een pad op palen direct langs de kust. Dan weer een stuk iets binnenwaarts door een soort duingebied. Dan weer direct langs de kust. En dat ging zo maar door. Maar die kust is ZOooooo mooi, zo anders. Zo ongerept, zo zonder toerisme. Vanaf het noorden gezien al vanaf Caminha.

Op een gegeven moment kwam ik uit de duinen en zag aan de overkant van een riviertje een kustlijn, volop in de zon, met allemaal terrasjes. Het plaatsje heet Vila
Praia de Âncora. Wat een sfeer. Alhoewel ik nog 10 km. moest lopen tot mijn volgende doel Caminha, wilde ik gelijk stoppen. Zo een sfeer. Ik kreeg ook spontaan honger. Ik heb uiteindelijk de drang weten te weerstaan, een stroopwafel genomen en wat water gedronken en maar verder gegaan.

Ik moest wel door omdat ik onderweg op een kleine parkeerplaats in de middle of knowhere een kleine camper zag staan met Nederlands nummerplaat. Het was de eerste tijdens mijn tocht. Ik zei in het Nederlands, een hele goede morgen. Mijn oproep werd al snel beantwoord en uitgenodigd voor een kopje thee. Ik ben zeker een uur bij Ad en Hildegard uit Amersfoort geweest. Zij waren een rondrit in Portgal en Spanje aan het maken van 3 maanden.

We raakte over van alles in gesprek, soms met de nodige emotie. Heel mooi. Daarna nog aan de koffie en nog veel verder gepraat en toen toch maar weer op pad.
Door dit zeer fijne oponthoud was ik redelijk achter op mijn schema gekomen. Niet dat het maar ook iets uit maakt. Alleen kom je later aan in de Albergue welke je als einddoel had gesteld. Ik heb gemerkt dat er dan toch een soort angst naar boven komt, er zal toch wel plaats zijn. Gelukkig wel. Snel gedoucht en naar het heel gezellige stadsplein gegaan waar ik onder het genot van een grote bier dit verhaal aan het schrijven ben.

In de Alberge aangekomen vroeg de beheerder welke route ik verder wilde volgen. De ene direct naar de traditionele route en de andere direct met een Ferry het water oversteken en dan verder een hele mooie kustroute' nu dan in Spanje, om uiteindelijk ook op de traditionele route te komen. Ik had deze tip onderweg van een local gekregen die goed Engels sprak. Meestal benader ik iemand maar nu deed deze Portugees het. Hij had overigens ook een Camino shirt aan. Verder nog wat ervaringen uitgewisseld.

Nu 19.00 uur ga ik op zoek naar een goed visrestaurant omdat ik daar enorme trek in heb. Wordt vervolgd. Het vervolg is nu al direct. Ongeveer 3 km. voor mijn einddoel liep ik 3 wat oudere mannen voorbij. Zoals gewoonlijk raak ik al lopend met deze mannen in gesprek. Deze mensen kwamen uit Duitsland. Ze liepen erg langzaam zodat ik snel doorging.

Toen ik op advies van een Portugese meneer naar een goed visrestaurant ging zaten deze 3 Duitsers met nog een Duitser en een Spanjaard aan een tafel te dineren. We groeten elkaar en ik ging mijn eigen weg in het restaurant. Toch al snel ontstond er communicatie tussen ons. Nadat ik mijn eten, een traditionele Robalo (Portugese visstoofpot) op had werd ik uitgenodigd om bij hun aan tafel te komen zitten. Het werd erg gezellig. Er kwam nog wat wijn met kaas op tafel. Deze mensen waren oud collega's en kwamen een aantal keren bij elkaar om iets speciaals te doen. Het waren mensen die hoge posities bij Ford (auto's) hebben bekleed. Nu deden zij op "hun" manier de Camino Portugues. We namen afscheid van elkaar en waren ervan overtuigd dat we elkaar nog zouden tegenkomen.

Maandag 19 sept. Van Caminha naar Tui. 32 km. 23 graden.
Om 07.05 vertrokken. De route ging naar het binnenland dus verliet ik de kust. De gehele route liep langs de rivier de Minho welke de scheidslijn is met Spanje. Er is met Europees geld een fiets-wandel pad aangelegd Valence, even voor Tui. Ik ben deze gaan volgen. Het grappige is dat deze ineens ophoud en ik weer naar de nationale weg werd gedirigeerd. Na een paar kilometers werd er aangegeven dat ik weer naar links, naar de rivier kon lopen. Dit herhaalde zich een paar keer. Ik denk dat ons Europese geld toen op was.

Een keer maakte ik mee dat het pad ineens ophield, na zeker een aantal kilometers geen afslag te hebben gehad, en ik in een soort jungle terecht kwam. Teruggaan was geen optie. Een zeer smal, bijna niet belopen pad van zeker 40 cm. breedte. Aan de zijkanten veel "natte" varens. Soms moest ik redelijke zijgeulen of flink naar beneden glijden en weer klimmen.

Op een gegeven moment kwam ik via een prachtig stadspark vol activiteitsmogelijkheden om sport te bedrijven aan in de stadje Vila Nova de Cerveira. Een bijzonder gezellig plein waar ik twee koppen koffie heb genuttigd. Wilde er wel meer nemen omdat ik er heerlijk zat om naar mensen te kijken. Toch maar weer op pad.

Op een gegeven moment werd het langs de rivier lopen toch wel heel saai. Ik kwam geen huizen tegen, geen dorpjes en zeker geen Cafe's. Zo'n 10 km. voor mijn einddoel kwam er in eens een lokale weg van rechts welke wen stukje parallel met ons pad liep. Ik dacht, laat ik deze maar volgen. Was geen slechte beslissing. Ik kwam weer huizen tegen, weer kleine dorpjes en ineens het bordje, over 200 mtr. een restaurant. Hiep hoi dacht ik toen. Ik was wel aan een pauze toe.

Toen ik daar aankwam zaten de 5 Duitse/Spaanse mannen welke aan de lunch wilden beginnen. Buiten stond een bord: Menu € 6.00. Ik echt bij mezelf, dat kan er vandaag wel af. Het elkaar weer zien was al erg leuk en we hebben veel gesproken en veel gelachen. Er kam wijn en bier op tafel dus de stemming zat er al snel in. Iets later kwam ook nog een Duits meisje, Geraldine uit Dortmund die ik al eerder had gezien aanschuiven. Het eten was meer dan prima. Na een uur en een kwartier, zo lang heb ik nog nooit een pauze genomen, ging ik weer op stap. Voor het menu, de wijn en ijs moest ik € 9.50 afrekenen. Het was een rib uit mijn lijf.

Op een gegeven moment hoorde ik het lawaai van een trein. Heel bijzonder, een groot aantal goederenwagons werden voorgetrokken door een heuse, oude Stoomlocomotief. Prachtig om te zien. Zo iets verwacht je toch niet meer in deze tijd. Ik was helaas te laat met mijn camera.

Mijn allereerste einddoel was het plaatsje Valence. Toen ik daar aankwam en bij de Albergue aankwam was deze gesloten wegens renovatie. Het was de enige Albergue in het stadje. Dan maar doorlopen tot het volgende stadje. Gelukkig maar 4 km. verder. Om 16.00 uur kwam ik in Tui aan. Een stadje met een oud centrum. Ik had gelezen dat de Albergue naast de Cathedraal lag. En deze lag op een heuvel. Kon dus niet fout gaan en ging dus ook niet fout.

Ik me ingeschreven. Twee pelgrims voor mij werd gezegd, kamer X bovenverdieping en bednummer Y. Ik werd persoonlijk begeleid naar een aparte kamer op de bedenverdieping. Deze was nog helemaal leeg. Wat ik al eerder heb meegemaakt in mijn Camino Norte is dat "wat" oudere mensen een aparte kamer/slaapzaal krijgen. Ik denk dat dit nu weer het geval was. Ik spullen uitgepakt en weer snel onder de douche.

Toen ik klaar was ging ik naar de hal en zag de 2 pelgrims die net voor mij hadden ingescheckt. Ze kwamen uit Duitsland en raakte aangenaam in gesprek. Nog geen 2 minuten later kwam Carina aangelopen. Het meisje waar ik een aantal dagen geleden zeker 20 km. mee heb opgelopen en die daarna weer de traditionele route is gaan lopen. Dus niet de kustroute is gaan vervolgen zoals ik. Zij hoorde mijn stem en kwam toen naar mij toe. Heel leuk haar weer te zien.

Met de 2 Duitsers gezellig op een terrasje wat gaan drinken en hadden afgesproken dat we om 20.00 uur gezamenlijk ergens zouden gaan eten. 19.55 uur kwam ik Markus die ik 2 dagen gelden voor het laatst had gezien ineens weer tegen. Ook weer erg gezellig. Hij was 2 dagen geleden iets eerder gestopt en vandaag wat meer extra gelopen. Uiteindelijk zijn we met vijven, en iets later ook nog een Geraldine uit Duitsland op een terras heerlijk wezen eten.

Omdat we weer in Spanje waren moet de klok weer een uur vooruit. Dus we hadden een uur minder. Dat hebben we gemerkt want de Albergue ging om 22.00 uur dicht, dus we moesten ons nog haasten.

Ik was er nog niet aan toegekomen om mijn dagelijkse verhaal te schrijven dus zit in nu dus, in het donker, mijn ding te doen. Het is nu 23.15 uur en sluit het af en ga slapen.


Dinsdag 20 september. Van Tui naar Albergue de Mos. 21.5 km. 24 graden.
Vannacht slecht geslapen. Een raamdeur knalde om de zoveel tijd dicht, zelfs ik werd er steeds wakker van. Daarnaast heb ik tot op heden alleen in een katoenen slaapzak geslapen. Maar vannacht was het ook echt koud. Ik had alleen geen zin om mijn slaapzak in de nacht uit mijn rugzak te halen. Op een gegeven moment ben ik uit mijn bed gegaan en heb het raam dicht gedaan.

Om 05.30 uur gingen er diverse wekkers af. Verschrikkelijk. Ik geloof een uur later weer. Uiteindelijk ben ik, als laatste, om 07.30 uur opgestaan omdat we om 08.00 uur de Albergue moesten verlaten. Eerst met een paar Pelgrims naar een Cafe.

Markus kwam er toen achter dat hij zijn telefoon niet bij zich had. Was een vervelende situatie. Markus terug naar de Albergue maar de deur was dicht. Ik moet zeggenDt ik deze deur als laatste had gesloten. Later hoorden we dat Markus om 10.00 uur weer in de Albergue naar binnen kon. Zijn telefoon bleek over zijn kussen te liggen. Dus uit het zicht. Maar gelukkig deze is terecht. Ondertussen waren wij; Dimitri uit Griekenland, Geraldine uit Duitsland en ik op pad gegaan.

Vandaag lekker weer, een prachtige afwisselende route door bos, landschap en kleine dorpjes. Al snel moesten we Dimitri achter ons laten. We hebben niets afgesproken om samen te lopen maar Geraldine had ook een goed tempo. Uiteindelijk hebben we de gehele dag samen gelopen. Frustrerend was dat ik bergopwaarts haar "voor". moest laten.

Ook hadden we afgesproken om niet veel tijd aan de lunch wilden besteden. In de plaats Poriño was een grote markt. Hierdoor hadden we al een stukje pauze omdat we slecht heel langzaam er door heen konden lopen. Aan het eind van de stad was een grote Lidl en gingen daar onze pauze (lunch) houden. Op de markt hadden we al wat brood gekocht, bij de Lidl beiden een fles vruchtenyoghurt, 2 nectarines en nog wat brood.

Al lopend hebben we verder geluncht. De omgeving was werkelijk prachtig. Je ontkomt er niet aan stukken langs de weg te moeten lopen. Was vandaag zeker geen probleem. In eerste instantie wilde ik Ongeveer 30 km. lopen. Geraldine wilde graag stoppen in Albergue de Mos. Een klein gehucht met ongeveer vijf huizen, Restaurant en een Albergue met heel veel sfeer. De tocht was Slechts 21,5 km. lang. Weinig maar uiteindelijk prima omdat morgen volgens het route boek slechts 18.5 km. Is en. Resterende van vandaag; 10 km. Is totaal zo'n kleine 30 km.

Ondanks dat Geraldine (30 jaar) er flink de pas in hield hebben we enorm veel gelachen. Was werkelijk een mooie dag.

Ongeveer om 12.30 uur kwamen we in Mos aan. Heel leuk was dat we hier ook weer Caroline (25 jaar) uit Duitsland troffen. Eerste zo snel mogelijk douchen, bed incl. slaapzak installeren, mijn kleren wassen nog even bijkletsen en toen maar een verfrissing halen in de bar. Omdat het nog zo vroeg was heb ik na de verfrissing een kleine siësta gehouden. Ondertussen was Markus ook aangekomen. Was een fijn gevoel. De familie was weer compleet.

We hadden wel al vast een tafel gereserveerd voor ons zessen om 19.00 uur om gezamenlijk te gaan dineren. Tijdens de verfrissing kwam ook nog een man van bijna mijn leeftijd uit Canada bij ons zitten en heeft ook met ons samen gegeten. Allemaal verschillende kleine hapjes. De avond was werkelijk fantastisch. Zoals ik graag zie. Lekker eten, mooie wijnen, enorm veel gelachen met de nodige humor (Ja). De laatste 2 avonden deden me herinneren aan een van de mooie tijdens mijn Camino Norte. Quality time"

We hebben al weer gesproken hoe en wat we morgen gaan lopen. Ongeveer om 07.00 uur opstaan en wel dat we eerst aan de koffie gaan.