13e, 14e, 15e en 16e wandeldagen Via de la Plata

13 e wandeldag zondag 30-4-2017. Omdat het een wat langere afstand was vandaag, 33 km. Van Casar de Caseres naar Canaveral al om 07.05 uur op pad. Ik zou met Federica uit Italie gaan starten om 07.00 uur maar zij was nog in halve coma. Vanwege de afstand wilde ik daar niet op wachten. Tonia en Laus uit Nederland stonden ook klaar om te gaan dus we zijn na de koffie dus om 07.05 uur op pad gegaan. Het was wel fris, de wind van achter, verder lekker loopweer. Het was nog wat donker dus goed opletten. Het voordeel dat je met z'n drieen loopt is dat je altijd wat meer ziet hoe de weg loopt, waar de gele pijlen staan. De eerste 20 km waren qua landschap zo mooi, precies ik mij de Extremadura had voorgesteld. Zo wijds/ uitgestrekt, kleurrijk en geen bomen. Een beetje het wild-west gevoel. Prachtig. Ineens kom je, ver afgelegen van alles, een boerderij tegen. Na 2 uur lopen wilde Laus en Tonia pauze houden. Voor mij was dat te vroeg, ik was er nog niet aan toe. Ik had hier de rust nog niet voor, ik wilde lopen.

Op een gegeven moment kwamen er wat regendruppels. Ik keek naar boven en dacht, dat wordt geen regenbui. Dus geen regenjack aan en gewoon doorlopen. De regendruppels waren al weer verdampt voor dat ik er erg in had. Die situatie heeft zich diverse keren voorgedaan. Op een gegeven moment kwam ik in he merengebied van Alcantara 11. Hier waande je je in een andere wereld,zo mooi, zo diverse, zulke mooie kleuren van de oevers. Alles heel weids, ook hier weer dat Western gevoel. Daar moest ik wel een heel stuk langs de weg lopen, Zelf vond ik dat iet zo erg omdat de uitzichten zooooveel vergoedde. Bij Hostel Pesca Evasion, welke gesloten was en er uit zacht dat dit al een tijdje zo was, zou ik een pad naar rechts moeten vinden. Is mij niet gelukt zodat ik de laatste 9 km. langs de weg heb gelopen welke wel langs het meer liep. Op een gegeven moment zie je een oude, niet meer in gebruik zijnde Romeinse brug in het water/uiterwaarden staan. Dan kom je ineens een afgelegen treinstaion tegen waarvan je denkt, zal deze nog operationeel zijn, dus ja want even later komt er in eens een trein langs. Op een gegeven moment voelde ik ineens grote waterdruppels dus toch maar mijn rugzakhoes en regenjack aangedaan. Net op tijd want het begon toen enorm te regenen, gelukkig wel van korte duur, maar lang genoeg om flink nat te kunnen worden. Ik had nog steeds mijn korte broek aan en dat heb ik geweten. Maar ja, al lopende en de wind droogde deze al vrij snel weer op. Verder heb ik, ondanks dat het nog maar weinig regende en warmer werd toch maar mijn regenjack angehouden. Om 12,55 uur kwam ik aan in Canaveral en zo'n 10 min. later bij de Albergue. Hostel/Albergue Canaveral. Een prima Alberque, wel wat duurder maar zeker waard. Alles heel schoon, modern en opgemaakte bedden. Om 14.00 uur bed ik in het naastgelegen restaurant mijn Pelgrimsmenu gaan bestellen en tegelijkertijd mijn dagverslag gaan maken.
Het was hier heel druk, mannen en vrouwen, begrijpelijk want verder is er in dorp niets te beleven. Na 14,45 uur zag ik hier aardig wat Pelgrimlopers binnenkomen voor een drankje. Weer heel leuk ze te ontmoeten. Nu 16,30 uur stop ik voorlopig met het schrijven en ga nog even het dorpje verkenen. Daarna wel 2 uur geslapen. Met elkaar echt heerlijk gegeten. Even later kwamen drie dames, twee uit wenen en een hamburg bij ons aan tafel zitten. Federica en Sebastiaan had ze eerder de dag ontmoet. Deze dames doen de Camino bv. het eeste stuk van de zgn dagdeel met een taxi en lopen dan de laatste 15 km. Was erg gezellig en het eten was bijzonder luxe en met heerlijke wijn. Het koste Euro 14.50 wat in Nederland zeker Euro 35,= zou kosten. Het was echt genieten en daardoor werd het ook al snel laat. Ik overnachte in een wat luxe albergue, wel met z'n achten op een kamer maar alles was zo modern, netjes en schoon. En goede Ambiance.
Morgen een lange tocht van 39,5 km.

14e wandeldag. Ma. 1 mei. Heel Spanje is dan vrij. Omdat ik deze dag 39,5 km. wilde lopen naar Carcabose ben ik om 07.05 uur weggegaan. Even verderop kwam ik langs een Hostel waar Laus en Tonia sliepen omdat onze Albergue vol was. IK zag hun daar binnen zitten aan de koffie, dus ik ook. Om 07,30 uur met z'n drieen op pad.
Het was koud, ik denk 7-8 graden. Een stralende hemel, dus na de 2 regenachtige dagen een verademing. Een lange tijd met koude handen gelopen. ik had wel dunne handschoentjes in mijn rugzak zitten maar geen zijn om te stoppen om deze eruit te halen.
Direct moesten we stijgen door bos. Een geheel andere natuur, ook weer heel mooi. Ik liep op met de fijne mensen uit Nedereland Laus en Tonia tot grimaldo. Na ongeveer twee uur. Men wilde, door een jklein stukje van het pad af te wijken in het dorpje Grimaldo koffie drinken. Achetaf hoorde ik dat daar alles dicht was. Dus pech. Ik alleen verder. De route ging door zo'n prachtig open bos. Zo stil. Allemaal doorhekjes van verschillende weilanden met koeien. Dan weer een mooi uitzicht op de bergen. Het was echt weer zo een geniet dag. Om 11.00 uur kwam ik de drie dames van gisteravond tegen. Ze zijn eerste een stuk, ongeveer 8 km, met een taxi gegaan. Om 11.30 uur kwam in het kleine plaatsje riolobus aan, ongeveer 20 km. gelopen. Gelukkig was daar een Bar open en heb daar een Radler, want daar was ik wel aan toe, gedronken met een stuk Tortilla. Om 12.00 uur verder gegaan. De tocht liep door een openterrein met het zicht op besneeuwde bergtoppen aan de rechterkant. Na Galisteo, een vestingsplaatsje waar de meesten bleven, door naar mijn doel, het plaatsje Carcabose. In totaal 39,5 km.
De laatste 10 km. was een lange rechte weg, erg saai. Misschien wel omdat ik toch wel een aardig stuk achter de rug had. Ik kwam aan om 15,45 uur. Omdat ik hoorde dat er maar weinig Albergue slaapplaatsen waren heb ik in de Albergue waar ik s'ochtends koffie had gedronken, gevaagd of men voor mij de Albergue wilde reserveren. Mij Alberfgue was vol maar in het stadje was een nieuwe alberguee met voldoende plaats. Maar toch gaf het mij een rustig gevoel omdat ik toch vrij laat aan zou komnen. Na weer het bekende ritueel eerst mijn spullen gewassen want dat had ik de laatste 2 dagen niet gedaan omdat ik bang was dat het niet zou drogen.
Toen toch nog even een uurtje op bed gelegen. Daarna een klein rondje door het stadje gelopen en uiteindelijk bij 1 van de 2 restaurants gegeten. Dit restaurant behoort tot een modern Hotel met wel een echte Stads Bar. Ik heb hier het menu van de dag genomen iun een Chique restaurant gedeelte. Het eten was ook bijzonder, Hedel erg leekr, bijzonder mooi opgediend en weer met een mooie fles wijn en ik mocht niet meer dan Euro 10,00 afrekenen. Na het eten het gevoel dat ik toch wel moe ben geworden. Nog even over de Albergue, het is echt een Albergue uit grootmoederstijd. Mevrouw (Oma) Elena runt de Albergue en haar zoon beneden een Bar. Alles is keurig, traditioneel verzorgd, Sanitair en opgedekte bedden prima. In eerste instantie dacht ik, wil ik hier wel slapen maar al snel voelde ik mij er thuis. En dat voor euro 11.00. Nu is het 22.15 uur en ga ik maar snel slapen.

15e wandeldag van Carcaboso naar Aldeanueva del Camino. In het boekje staat 38,8 km. maar is daadwerkelijk 41 km. geworden. om 07.00 uur ben ik vertrokken naar de eerste tegenkomende bar en dat was na 150 mtr. Deze was gelukkig open. Gelijk koffie con Letche bestel en voor het eerst mijn geliefde choc. croisant. Mijn dag kon al niet meer stuk.
Om 07,15 uur ben ik vertrokken. Het was helder weer en een aangenama tempertuur, ik denk zo'n 8 graden en geen wind. Senora Elena van de Albergue had mij via een tekening helemaal uitgelegd hoe ik de eerste kilometers moest lopen en waar ik zeker niet de foute richting in moest gaan.
Nog even terrugkomen op mijn avondeten van gisteravond. Het stuk vlees van het Iberico varken had men a la biefstuk gebakken. Zo'n lekker krokant korstje en mooi rood van binnen. Wat was dat lekker. In Nederland moeten we varkensvlees altijd goed doorbakken want anders is het gevaarlijk voor je gezondheid. Ik ga daar zeker wat onderzoek naar doen want dit smaakt zo veel lekkerder.
Volgens het boek moeten we aardig wat hoogtemeters maken, van 269 naar 524 mtr. Volgens het schema gaat het wel redelijk gelijdelijk. De omgeving was weer zo mooi, we liepen door open bossages weilanden, mooi glooiend landschap en wel steeds die hoogtemeters maken.
Voorlopig op een gemakkelijk breed grindpad wat later overging op een smal bospad. Heel heel mooie tocht met uitzicht op heel mooie bergenriffen. Heerlijk beschermend door wat bomen langs het pad tegen de steeds warmer wordende zon.
Heel veel hekken/deuren door welke we steeds met kunst en vliegwerk moesten openen en sluiten. Op een gegeven moment kwam ik bij een hek van een afgesloten Boerenerf. bij dat hek stond een gele pijl dat ik daar rechtsaf moest. Ik dus door dat hek. Al snel kwam er een aggrieve waakhond naar mij toelopen. Hij kwam heel dichtbij. Voor het eerst ben ik echt bang gewordsen voor een hond. Ik dacht steeds, die bijt mij in de kuiten. Misschien had ik aan de buitenkant langs het hek kunnen lopen. Realiseerde me dat pas achteraf. Had gekunt en beter geweest.
Alleen maar lopen door deze prachtige natuur. Dit was echt "weg van de snelweg" Om 11.30 uur ben ik gestopt voor broodje Jamon. Ik zag een plekje uit de schaduw, wel op een steen. Ik hou zo van die diertjes op de grond die in je kleren kunnen gaan zitten. Tijdens bijna mijn gehel 41 km. ben ik alleen 2 Spaanse mannen tegengekomen, verder niemand. Het verbaast mij iederen keer weer want in de Albergues kom je steeds weer Pelgrimgangers tegen.

Omdat ik de laatse 2 dagen zulke grote afstanden het afgelegd kom je ineens geheel andere mensen tegen. Ondanks dat ik toch heel lang met mijn groepje ben opgetrokken is het ook wel leuk in een andere cyclus te komen.
5 km. voor mijn einddoel voor deze dag liep ik langs drie personen die aan de kant van het pas zaten. Wat ik graag doen stop ik even en raak in gesprek. Een echtpaar uit Nederland bleek later en een oudere vrouw uit Australie. Ik vroeg uit welk land men kwam, dat is vaak mijn eerste vraag, en de Nederlandse dame (ondertussen weet ik dat ze Helen, spreek uit Heleen heet) antwoorde in het Engels, wat is het warm he, waarop ik reageerde dat het wel meeviel. Want als je dagen tussen de 38-42 graden hebt meegemaakt is 25 graden niet zo warm. Al snel kwamen we er achter dat het stel Nederlanders waren. Een tijdje gezellig staan/zitten kletsen. Er was een klik en spraken af dat we in het dorpje met 800 inwoners elkaar best wel zouden zien. Over het dorpje gesproken, het licht zo mooi tussen de bergen, prima om wandelingen te doen, prachtige omgeving!
Ik op zoek naar de Albergue. Ik kijk niet in het boek naar het adres maar vraag het aan de mensen/bewoners. Ik bij de Albergue aangekomen was de deur dicht. Ik zach een telefoonnummer dus, ik bellen. De dame sprak Duits dus uitstekend om te communiseren. Ze zou er over 5 min. zijn. Na 10 min. nog niemand. Toen werd ik ineens gebeld en aan mij gevraagd of ik zojuist gebeld had.

Natuurlijk anders had ze nooit mijn telefoonnummer geweten. Ze vertelde dat men een nieuwe Albergue had iets verderop. De dame legde uit hoe ik moest komen en stond me daar al op te wachten. Een geheel nieuwe of gerenoveerde Albergue. Heel mooi. Inschrijven en de rest en toen even een uurtje plat gegaan. Ik kwam daar overigens aan om 15.00 uur. Om 17.00 uur ik wat rondgelopen in het dorpje en uiteindelijk een terras opgezocht. Een heerlijk glas Verdejo besteld waarbij ik een stuk lekkere Tortilla kreeg. Niet veel later kwamen Paul en Helen en de Australische dame aanschuiven. Alles bij elkaar hebben we daar gezeten (+). Helen vroeg op een gegeven moment of ik het leuk zou vinden om met hun samen te eten in de Albergue. Zij zou dan, naar later bleek samen met haar man Paul, koken. We hebben eerst nog gezamelijk boodschappen gedaan en ik hat nog een heerlijk fles rode wijn in mijn rugzak zitten van toen we in het klooster waren en deze over hadden. Het eten was heerlijk, super gezellig maar hetr vervelende was dat ik niet toekwam aan het schrijven van mijn dagboek-verhaal. Daarom zit ik nu om 23.15 uur nog steeds te schrijven waar iedereen al in bed licht. Terugkijkend op een lange dag, welke me goed is afgegaan en een prachtige afsluiting. Wat ik vergeten ben te vertellen dat ik na ongeveer 18 km. bij een afgraving kwam waar ook het monument Arco de Caparra stond. Een toren/poort met 4 kanten van 1 jaar na Christus. Prachtig dat je zo iets tegen komt in het niets. Heel indrukwekkend.

16e wandeldag van Aldeanueva del Cmino naar Calzada de Bejar, 22 km. Het was een prachtige Albergue waar ik overnacht heb. Na een prima ontbijt ben ik om 07.55 uur vertrokken. Het was weer een heldere hemel en weinig of geen wind. De afgelopen dagen en ook vandaag weer is de wegbewijzering aangegeven door betonnenblokken met ingegrafeerd de richting waarin we moeten lopen en ziet men bijna geen gele pijlen.
De eerste 2 uur liepen we langs de weg waar de auto's voorbei raasden. Niet echt prettig. Gelukkig zagen we nu ook weer huizen, een beetje terug in de Civilisatie. Na ruim twee uur mochten we van de weg af en weer door de natuur lopen. Langs een kabbelend beekje vol sjerpende vogels. Om 09,45 uur ging ons pad weer eens door een dorpje genaamd Banos de Montemayor. Gezien de vele aanduidingsbordjes voor hotels en hostels een interessant plaatsje voor wandelingen. Blijkt ook interressant door de Thermaalbronnen/heetwaterpaden met temperaturen van 43 graden. De omgeving is berg/fors heuvelachtig. Dat vind ik toch altijd wel gezellig. Op het terras in het stadje een grote cafe con letche besteld. De hele route was al klimmend tot nu toe van 520 naar 706 mtr. maar nu naar 893 mtr. Lijkt een steile klim. Pufff. Overigens nog geen Caminoganger tegengekomen. Via een Romeins pad omhoog lopen. Mooi, maar zwaar. Gelukkig liep ik grotendeels in de schaduw. Uiteindelijk viel de klim mee. Hier gaat de Extremadura over in Castilla Y León.
Een kleine afdaling door een mooi breed bospad. Een compleet andere natuur. Vandaag voor het eerst stenen banken onderweg gezien. Had ik wel gemist maar vandaag nog geen gebruik van gemaakt. Op een gegeven moment was een gedeelte van het pad volledig onder water. Ik heb geleerd een stuk terug te lopen en dan zie je vaak een smal alternatief paadje. De tocht was vandag soepel en ontspannen. Alleen de laatste 1,7 km was een stevige klim op een pad vol losliggende stenen/keien. Echt een pijnigingspad. Het is nu 23 graden. Later werdt het 27 gr. Om 12,45 uur kwam ik aan in de Albergue. Ik was de eerste "slaper". Even door het dorpje gelopen met 100 inwoners. Alles was dicht, zelfs de enige bar. Gelukkig kunnen we in de Albergue eten en een drankje drinken. Ondertussen kwam ook een Franse dame binnen uit Bretange welke ik al dagen eerder had gezien. Samen een Salade Mixta met glas wijn besteld. Het is een gezellige Albergue met wel veel bedden op de slaapzaal. Een gezellige gemeenschappelijke kamer met openhaard. Is overigens nu niet nodig.
Ik kreg zojuist een whatsapp van Christiaan, de fotograaf die nog steeds geen grote afstanden kan lopen vanwege een voetblessure. Ik had hem nl. laten weten waar ik was gestopt. Hij schreef dat hij een taxi zou nemen om mij in te halen, oftewel we misschien morgen samen te gaan. De afstand is dan 21 km.
Het is nu 16,20 uur en sluit nu af en ga 4 wandeldagen posten. Tot de volgende keer.