22e, 23e en 24e wandeldagen Camino Via dela Plata

22e wandelverslag. Dinsdag 9 mei van Zamora naar Riego del Camino, 36 km. Eerst nog even terugkomen op gisteren. Ik had al geschreven dat je Zamora een keertje moet bezoeken. Het bruist er enorm. Een stad met zo veel sfeer, prachtige gebouwen en Cathedraal. Het was maandag, het leek wel een zondag, zo veel mensen op straat en de terassen. Rond 20.00 uur wilde ik een restaurantje opzoeken om te gaan eten toen ik langs een wijnwinkel liep. Je voelt hem al aankomen. Ik zag daar een grote tafel staan met allemaal glazen. En er stonden wat mensen bij. Ik naar binnen, is hier een wijnproeverij vroeg ik. Ja, kreeg ik als reactie. Natuurlijk mijn directe vraag: mag ik daar aan deelnemen, ik werd gelijk met alle egards ontvangen.

De Wijnproeverij werd geleid door een kleine, jonge wijnboer. Het was een gezellige, zeer interrsante wijnproeverij. Er waren zo'n 15 personen. Om op tijd in de Albergue te zijn, want de deur ging om 22.00 uur dicht, mijn alarm gezet. Ik moest dus eerder weg. Ik was net op tijd bij de Albergue. De hospitalero stond al met de sleutel in haar hand bij de deur. Ik vertelde haar van mijn wijnproeverij en vroeg haar of nog even terug mocht en wat later de Albergue in mocht. Haar aantwoord was kort en bondig: NEEN.

Ik had 's Middag's gelukkig geluncht. Van mijn avondeten is dus niets meer tercht gekomen.
Het stel uit baskenland, die geen woord over de grens sprake, en toch hadden we mooie conversties. We kwamen ze om de zoveel tijd steeds weer tegen. Hun tijd zat erop. Zij gingen de volgende dag weer naar huis


Nu echt over de 22e wandeldag. We starten om 07.35 uur. Het was bewolkt, zo'n 12 gr. We lopen weer door de graanvelden. Men noemt dit gebied ook wel het
"Broodland". We zijn aangeland in de provicie Castilla y Leon. Het was toch best wel fris.
Om 11.15 uur tijd voor de eerste koffie. Samen met Laus en Tonia. Daar ook mijn brood van eergisteren met nog steeds mijn Jamon Serrano. Ik kreeg ook een eitje van tonia, dat smaakje ook heerlijk op stuk (oude) brood. Het zonnetje kwam flauw door, werd aangenaam.
In het routeboek stond een groot meer ingetekend, maar stond helemaal droog. We konden er nu doorheenlopen anders hadden we iets moeten omlopen.
De afgelopen dagen waren er veel Pelgrims (minimaal 3x) en in de Albergue waar we wilden overnachten waren maar 14 slaapplaatsen. Tegen mijn principes in tijdens de Camino is het reserveren van een Albergue. Nu toch maar gedaan. Uiteindelijk waren er maar acht pelgrims. Toen ik daar om 14.50 uur aankwam, het was toen 23 gr. liep 5 mtr van de alberguue een oude vrouw en die vroeg mij: reservado? Ik zei ja. Zij liep terug en liet mij binnen. Het was een niet een echt fijne albergue, Heel erg basis/envoudig/oud.
Ik dacht, vandaag zal ik snel klaar zijn met mijn verhaal.
Echter, door wat hetgeen verder op ons pad kwam heb ik nog wat te schrijven. (TE DELEN) We kwamen het Ierse stel tegen en zij hadden een slaapplaats gevonden bij een nieuwe Albergue van 3 jonge vrouwen. Ee Ierse, een Schotse en een Italiaanse. Zij beheerden sinds dit jaar "Casa Camimo" in een huis van bekende uit Schotland. Als tegenprestatie moesten zij wat renovatiewerkzaamheden doen. We (8 personen) werde uitgenodigd om bij hun te komen eten. Die uitnodiging hebben we met plezier aanvaard. Nog niet wetende wat ons nog te wachten stond. In onze Albergue stond aangegeven dat we bij bar Peppe ook konden eten en wel voor 'Euro 8,=. Wij daar heen. Vanaf de buitenkant zag er al niet uit. Wij naar binnen. Een donkere, vieze xxxxx. Hier zou ik zelfs GRATIS niet willen eten. Toch maar een biertje (uit fles) besteld, want we waren best wel dorstig. Al snel gingen we kijken bij Casa Camino van de 3 jonge vrouwen.

22e wandeldsag vervolg
Na een uurtje slaap zijn wij om 18,30 uur er naar toe gegaan. Een grote lange tafel met wat Tapaz en wijn op tafel werden we ontvangen. De meiden waren vegetarisch, dus we hebben een heerlijke Vegatische maaltijd gehad. Bijzonder smaakvol! Na het eten kwam er een gitaar boven water. Er werd muziek gemaakt, gezonden, enorm gelachen. De Italiaanse speelde de gitaar en had zo een mooie stem. Het was "wouw" genieten. De Schotse, ook met een prachtige, ander soort stem, zong samen vele liederedn Zij speelde daarbij ook blokfluit. Het was "Gewoon" feest van de boivenste plank. Ook werd er Ierse muziek gespeeld wat de drie aanwezige Ieren veel plezier deed en zongen uit volle borst me. Ook Herbert uit Oostenrijk, die daar in een zangkoor zingt zong uit volle borst mee. OoooH!!!!! wat hebben we genoten. Het werd al snel laat. We waren ook uitgenodigd om hier de volgende ochtend te ontbijten. Zo gedaan. Ik wil graag vermelden; mensen wanneer jullie hier in de buurt zijn ga overnachten bij deze 3 lieve, erg aardige jonge vrouwen welke ook menig CAMINO hebben gelopen en vanuit hun gevoel deze Albergue zijn begonnen. (voor intimi, het begon bij meer direct te borrelen). Hierbij de gevevens:
CASA CAMINO (Bea, Sandra & Sara)
Riego del Camino
Tel: +34.605.07056 9
E-mail: casacaminoriego@gmail.com
Website: casacaminoriego.weebly.com
AFSLUITEND, dit was zeker mijn mooiste Camino Via de la Plata avond tot nu toe!

23e wandeldag, woensdag 1 mei. Van Riego del Camino naar Tabara. 33 km. 07.00 eerst wezen ontbijten bij de Albegue van de drie meiden.
Om 07.30 uur vertrokken. Temperstuur zo'n 9 graden. g
Ik had het weer verkeerd ingeschat. Het zag er zo donker uit. Dus mijn broekspijpen aangeknoopt, regenhoes om de rugzak en regenjack aan. al snel mij jack uit. Om 08.45 uur in het eerste dorpje Granja de Moreruela koffie gedronken. Hier splits de route via Astroga of Ourense. Ik koos om de Camino de Sanabres via Ourense te lopen. dan kom je uiteindelijk op de Camino Portugues uit. Ik had behoefte om alleen te lopen. We lopen al vele dagen op een hoogte van
700=800=850 mtr. Het gebied was al opener geworden.
Liep langs jonge pijnbomen, Op de top van een Heuvel ging het pad de hoek om en ineen kwamen we in een dicht begroeide omgeving. Het werd meer rotsachtig. We kwamen bij een mooie Brug over de rio Esla aan.
Direct over brug liep de route over een smal rotspad langs de rivier met het nodige klimwerk. Het is niet mijn favoriete bezigheid maar toch er in gegaan. Na zo'n 100 meter voelde ik mij niet veilig. Ik stond wankel op mijn benen, mijn evenwichtsgevoel was redelijk weg. En links het grote gat naar beneden zien ben ik toch teruggegaan naar de weg en deze gevolgd tot het volgende dorp Tabara wat mijn eindbestemming was.
Het weer was zeer wisselend, wanneer de zon doorkwam was het echt ineens enorm warm. Ik heb nog nooit zoveel kleding aan-uit gedaan. Om 14.00 uur, vlak voor mijn eindbestemming begon het te regenen. Eerst een minuut of 5 onder een boom geschuild maar kreeg de indruk dat het nog even zou duren. Toch maar mijn regenhoes over mijn rugzak gedaan, regenjack weer aangedaan en de laatste 10 min. Volgemaakt. Om 14.25 uur kwam ik aan in de Alberge aan de andere kant van het dorp. Het was toen 19 graden. Deze Albergue had maar 14 bedden. Omdat Laus en Tonia en ook Herbert (Oostenrijk) en Heinz (Duitsland) we de laatste dagen steeds tegenkwamen vroeg ik 4 bedden vor hun vrij te houden. We hadden afgesproken in welke Albergue we zouden willen overnachten. De Hospitalero zei, geen probleem er zijn bedden voldoende. Toen ze met z'n vieren aankwamen waren er nog maar drie over. 1 persoon kon evt. op een matras slapen maar wilde men niet. Zij dus naar een private Albergue. Zo'n 6 weken voor de aanvang van mijn Camino had ik last van hielspoor. Vlak voor ik ging was het redelijk opgelost. Men had mij verteld dat het geen schade zou geven wanneer ik er onderweg weer last van zou krijgen. Ik had al gemerkt dat ik de pijn redelijk kon wegmasseren. De laatste dagen kreeg ik er wel weer last van maar wat ik al zei, dat masseerde ik weer weg. Een beetje Voltaren creme hielp me ook. Sinds vandaag heb ik er echt last van ondervonden. Dat vertaalde zich ook door pijn in mijn rug. Laus heeft mijn rug wat gemasseerd wat wel prettiger aanvult.
Nog een uurtje op bed gelegen om mijn rug te rechten. Over een half uurtje (20.00 Uur) gaan we in de Albergue gezamelijk eten. De hospatilero verraste ons met een Spaanse soep met noedels en ei en een heerlijke paella.
Na het schrijven van mijn dagverhaal snel naar bed.

24e wandeldag, donderdag 11 mei, van Tabara naar Santa Croya de Tera. Gistermiddag, na binnenkomst, heeft het nog aardig geregend. Ook vanochtend zag het er dreigend uit. Na een gezamenlijk ontbijt zijn we om 07.40 uur vertrokken. Al snel moest mijn regenhoes over mijn rugzak en mijn regenjack aan. Na een tijdje hield het op met mieser regen, ik kreeg het echt te warm in mijn jack. Dus Jack uit. Soms waaide het wel aardig maardaar heb ik mij tegen vermand. Rond 10.30 uur de eerste bar tegengekomen. Dubbele Cafe con Leche besteld een een lekker uitziend zoetig gebak. Naast de koffie was ook het soort gebak erg lekker. De omgeving was best wel mooi maar omdat het toch triest weer was heb je niet zo veel aandacht voor de omgeving. Onderweg toch nog regelmatig mieserregen gehad maar had geen reden om mijn regenjack weer aan te doen. Ik dacht, met warm weer wordt je ook nat. Het pakte goed uit. Aankomend bij de Albergue was ik helemaal "droog". Bij Binnenkomst in het dorpje zag ik een stel wat oudere mensen aankomen. De man, een Spanjaard, sprak mij aan in Duits. iK Vertelde hem dat ik uit Nederland kwam maar wel Duits sprak. We hadden een heel gesprek. Hij vond het zo prachtig om met iemand Duits te spreken. Om 12.05 uur, wel erg vroeg, was ik bij de Albergue. Dan uit Ierland had de Albergue voor ons geboekt. Een prima, private, Albergue met een leuke ruimte om met elkaar te zitten. Vanavond gaan we hier ook met z'n allen eten. Om de tijd te doden ben ik naar de Alimentario om wat te drinken en te snacken te halen. Nu 16.30 uur zitten we er nog steeds. Voorlopig stop ik even met schrijven. Tot straks. Na een kleine pauze onder de dekens hebben we met z'n allen om 19,30 uur met elkaar in de Albergue gegeten. Omdat er nog al wisselende afstanden in het routeboek staan hebben we, Laus, Tonia en ik in principe de slaapplaatsen bepaald. Nu 21.30 uur en ik ga slapen.
Dit was het weer. Het gaat nog steeds naar wens. Reeds zeker 1,5 week lopen of eten en slapen we in de zelfde Albergues. Een Nederlands stel, een Iers stel, een Duitser, en een Oostenrijker. We lopen allemaal apart maar toch regelmatig stukken met elkaar. Alles bij elkaar heel gezellig. Tot mijn volgende verslag.