9e en laatste verslag van zat. 24 sept tm di. 27 s

Zaterdag 24 sept. Een zwarte dag in deze tocht"
Van Padron naar Santiago de Compostela. 24 km. Verwachting regen en onweer.
Maar dat is niet de reden. Wel dat het morgen is afgelopen. Gelukkig heb ik nog bijna drie dagen om alles tot mij te laten komen en te verwerken en ieder dag Pelgrims te zien binnenkomen welke ik tijdens mijn gehele tocht heb ontmoet. Ik verheug mij er nu al op". Sinds gisteren hebben we het wijngebied Rias Baixas met zijn mooie witte Albariño wijn verlaten.

Omdat twee van ons groepje in het klooster hebben overnacht, ongeveer 2 km. bij ons vandaan en omdat Markus wat geblesseerd is en dus niet zo snel kan lopen en daarom al om 06.00 uur is gestart met Geraldine en de Griek Dimitris. Ik ben om 07.00 uur vertrokken. We hadden afgesproken om in Areal met z'n allen koffie te drinken met wat erbij. Dat is allemaal mooi gelukt.

Na ongeveer een half uur zijn we met z'n allen veder gegaan. Dimitris had zijn alarm op 11.00 uur gezet om dan gezamenlijk "aan de wijn te gaan". Ik had ze nl. verteld dat 11.00 uur de beste tijd was om wijn te proeven. Was voor hun een hele ervaring, was wel erg geslaagd. De wijn had ik in mijn rugzak meegenomen. We hadden afgesproken om met z'n zessen Santiago de Compostela binnen te lopen en dat is gelukt. Het was 12.15 uur. En hadden 24,5 km. gelopen. Het was weer heel mooi. Ik moet zeggen het deed me iets minder dan de twee vorige keren, maar toch! Het is gelukkig droog gebleven. Het zag er wel steeds dreigend uit.

Eerst maar naar het officiële buro om onze stempel en getuigschrift te halen. Stond zeker een rij van 2 uur wachten. Toen kwam er iemand naar ons toe en vertelde ons dat we ons als groep konden aanmelden, een formulier invullen, onze credentials achterlaten, alles na 14.45 getekend en al konden ophalen.

Ik ga nu weer naar de Plaza waar ook een show is van oude auto's. Heerlijk daar rondgelopen en andere Pelgrims zien binnenkomen. Heel leuk en mooi. Juichen, armen in de hoogte, elkaar omhelzen, tranen en blijdschap.

Het Pension waar ik vorig jaar heb slapen was helaas volgeboekt. Ik heb toen weer via Booking.com een Albergue geboekt, slecht 500 mtr. Van de Cathedraal vandaan. Een prima Albergue met veel bijgebeuren. Ook een mooie tuin. Wel iets duurder maar de afstand is het wel waard. Ik heb deze samen met Markus gisteren geboekt. De anderen wilden liever ter plekke gaan zoek naar een Albergue.

Ik van nu, na gedoucht te hebben, de credentials en getuigschriften halen. We hebben om 19.00 uur afgesproken om gezamenlijk te gaan eten. Een soort afscheids diner omdat een paar door naar Finesterre gaan. Markus en blijven in ieder geval in Santiago de Compostela.

Om de tijd te doden ben ik wat rondgelopen. Ik liep Ralf uit Californië tegen het lijf, hij was op zoek waar hij zijn certificaat kon halen. Ralf had ik de eerste week van mijn Camino diverse malen ontmoet en kwam hem vandaag, dus na drie weken, weer tegen! De laatste paar kilometers heeft hij met ons groepje mee opgelopen en hebben we nog gezellig met elkaar lopen kletsen. We zijn samen een drankje gaan drinken en hebben afgesproken dat we morgen samen naar een concert gaan. Ik had nl. een aanplakbiljet gezien dat er in het Parador (zeer luxe hotel in een klooster) in de kapel een concert werd gegeven.

Omdat ik nog 1,5 uur moest wachten totdat we hadden afgesproken om te gaan eten en ik niet terug wilde naar de Albergue, ben ik naar het Parador gegaan en heb daar heerlijk in een luxe fauteuil gezeten.

Om 19.00 uur dus met z'n zessen naar een echt restaurant gegaan en een echte maaltijd genomen met een groot stuk vlees. Ondanks dat we elkaar misschien nog wel zouden ontmoeten hebben we wel officieel afscheid van elkaar genomen. Ieder is zijns weegs gegaan.

Ik had al gezegd dat we het deze dag droog hadden gehouden, ik moet dat corrigeren. Rond een uur of 20.00 begon het toch flink te regenen. Ik was blij met mijn regenjack bij me had. Toch weer bijtijds naar bed want ik was best wel moe. Ik denk mede door de emotie.

Zondag 25 sept. Santiago de Compostela 2e dag
Heerlijk geslapen maar toch weer vroeg wakker. Om 09.20 uur alleen op pad gegaan om ergens te gaan ontbijten. Markus wilde het wat rustiger aan doen. Ik vond het ook prettiger om alleen te gaan. Ik heb gemerkt dat ik daar toch ook regelmatig behoefte aan had. Het was druk op straat. Veel toeristen en ook veel Pelgrims die op weg waren naar Finisterre.

Ik naar een Café gegaan. Ik heb daar voor het eerst weer een volledig ontbijt gehad. Heerlijk met eieren, bacon, worst, brood en jus d'orange. Hier ben ik ook weer mijn verhaal aan het schrijven. Na een heiige ochtend is de zon weer gaan schijnen. Het wordt vandaag ongeveer 21 graden.

Om 14.00 uur heb ik met Markus afgesproken om samen te gaan lunchen. Christiaan is ook mee wezen lunchen. We hebben bij een nieuw Pulpo restaurant gegeten wat gevestigd in de wijnbar van vorig jaar. Heel lekker gegeten. Er werd gekookt/gegrild aan de voordeur. Enorme sfeer. Daarna is een ieder weer zijn eigen weg gegaan. Ik ben weer wat rond gaan wandelen. Weer heel bijzonder, op een gegeven hoor ik mijn naam roepen. Het was de Ier Brian. Hij loopt samen met zijn broer maar is een paar dagen geleden geblesseerd geraakt en daarom gisteren met de bus in Santiago de Compostela aangekomen. Zijn broer komt morgen, maandag aan. We hebben samen een bier gedronken een heel wat bijgepraat. Mooi om hem na ruim twee weken weer te zien.

Om 18.00 uur had afgesproken met de Californië'r Ralf om eerst wat te drinken en daarna naar het concert te gaan. Ik liep daar rond 17.00 uur langs en Ralf zat daar al. Ik was van plan nog iets door te lopen toen Ralf mij vertelde dat hij had afgesproken met de Amerikaan Solomon met wie ik ongeveer twee geleden een stuk heb opgelopen. Een enorm drukke maar zeer aardige man waarmee ik een hele mooie conversatie heb gehad tijdens het lopen. Ralf had tegen Solomon gezegd dat hij om 18.00 met mij had afgesproken. Ik ben toen maar gebleven en hebben gedrieën heerlijk gezeten en gebabbeld. Het was leuk om Solomon weer te zien.
Dat is het mooie dat je nog wat dagen kunt blijven nadat je in Santiago de Compostela bent aangekomen. Dan ontmoet je weer mede Pelgrimgangers van jou tocht.

Uiteindelijk is Ralf niet mee naar het concert gegaan. Het concert begon om 19.00 uur en men kon kaartjes kopen vanaf 1800 uur. Ik dus even snel naar het Paradores voor het kopen van een kaartje. Het concert werd gegeven in de Kapel van het klooster van het Paradores. Een prachtige ambiance. Alle stoelen waren bezet.

Het concert was zo verschrikkelijk mooi. Het waren echt top artiesten. Het concert duurde ruim 2.00 uur en bestond uit 4 violisten, een bassist, een Cellist en gedeeltelijk een dwarsfluitiste. Ik heb nog nooit zo mooi de muziek horen spelen. Er werden werken gespeeld van Vivaldi, Mozart en Nicole Paganini. "Volop Genieten".

Ik zat op de eerste rij en naast mij zaten twee dames, afkomstig uit Denemarken. We raakten vooraf kort in gesprek en bleken ook de Camino Portugues te hebben gelopen vanuit Porto. Ik was ze niet tegengekomen tijdens mijn tocht.
Ik heb zo genoten van de muziek. het hoorde zo bij de afsluiting van mijn Camino tocht.

Ook tijdens de pauze hebben we wat ervaringen uitgewisseld en na het concert vroeg ik of men met mij een glaasje wijn wilden drinken. Men zei graag maar voegde daar aan toe dat men ook nog wat wilde eten. Ik wist nog wel een leuk restaurantje waar ik vorig jaar zo heerlijk en gezellig had gegeten. We kwamen eraan, moesten nog wel een kwartiertje wachten voor een tafel vrijkwam. Het was het waard, we hebben heerlijk gegeten, enorm gezellig gekletst met elkaar en het was laat voor we het wisten.

Tussendoor wilde ik de ober een foto laten maken maar die was zo druk dat een vrouw van een tafeltje naast ons aanbood deze te willen maken. Deze dame en haar dochter bleken uit Nederland te komen en waren naar Santiago de Compostela gekomen om als verrassing haar tante en man te verwelkomen. Die waren vanuit de Eifel, per fiets, naar Santiago de Compostela gekomen. Ze weten niet dat ze verwelkomt worden. Het is een volledig verrassing voor hun.

Maandag 26 sept. Santiago de Compostela 3e dag
Na weer mijn luxe Engelse ontbijt heb Ik heb zeker 3 uur op de Plaza, tegen een muur van een gebouw, heerlijk in de zo'n gezeten en heerlijk mensen zien binnenkomen. Ook weer mensen die ik de afgelopen weken een keer ben tegengekomen. Weer heel mooi!

Het frustrerende van het verhaal van de moeder en dochter van de 2 Camino fietsers is dat deze direct naar hun hotel zijn gegaan om zich op te frissen (Erger nog, de kamer was nog niet vrijgegeven, wat zij via whatsapp hadden vernomen). Dus niet bekend waren van hun aanwezigheid. In alle gevallen een gemiste kans. Je doet de Camino om bij de Cathedraal te eindigen en niet in je hotel.

Uiteindelijk hebben ze doorgekregen waar hun hotel was en zijn daar heen gegaan. Het verloop verder is mij niet bekend.

Ik had om 17.00 uur met Markus afgesproken om een drankje te gaan drinken in een bar tegenover het hotel waar hij en zijn vrouw en dochter afgelopen jaar hem hebben opgehaald en hebben geslapen. ( niet helemaal Nederlands)

Een beetje achteraf, maar zo een prachtige ambiance. We hebben daar samen een paar glazen heerlijke Rosé gedronken.

GRATIS PELGRIMS DINER. Ik had gelezen dat in het Paradores, een oud ziekenhuis wat anders is dan ik eerde heb geschreven, dat Pelgrims vanuit de historie en traditie een gratis diner konden krijgen. Het begon en is voor maximaal 10 personen. Ik had mij daar een beetje op gefocust. Ik had mijn alarm op 18.25 uur gezet, maar mijn gevoel zei dat ik al om 18.00 uur daar heen wilde gaan. Daar aangekomen waren wij nr. 9 en 10, dus de laatste twee. We hoorden van mensen die daar al zaten dat er net voor ons vier personen waren, dus twee teveel. Zij zin weer verder gegaan. Dus wij, Markus en ik hadden geluk.

We moesten wel onze Credential bij ons hebben en Markus had deze niet. Merkus dus als een speer naar de Albergue om zijn Credential te halen. Nadat onze gegevens te hebben gecontroleerd werden we meegenomen naar de plaats waar we ons eten zouden geserveerd zouden krijgen. Ik had geacht gewoon in het restaurant. Dus niet, wij door gangen via de keuken naar een speciale kamer voor ons. Daarna weer terug naar de keuken waar we op een blad a la Mc Donalds een voorgerecht, hoofdgerecht, fruit, wijn en water meekregen om in onze "privat room" te gaan eten.

Verder heel gezellig maar Markus vond het eigenlijk maar niks omdat dit volgens hem meer bedoeld was voor de armere. Wat later begreep Markus dat dit niet voor de armen bedoeld is maar meer om een traditie van zorgen voor de armen voort te zetten. Echt een hele bijzondere, toch leuke, ervaring.

Voldaan zijn we daarna met Eugenia' het Russische meisje nog wat gaan drinken in mijn favoriete bar/restaurant. Al snel raakte ik in gesprek mer een man en vrouw uit Maryland (Washington) USA. Zij hadden de Camino Portugues gelopen vanuit Porto. Het werd een zeer geanimeerd sprek. Op eengegeven moment hadden zij het over dat mensen voor hun vakantie van huis ruilen. Ik was daar gelijk voor in.
Wie weet wat daar uit voort vloeit. Iedereen is nu weg en ben de laatste zin enaanhet schrijven. Het is nu 23.20 uur.

Markus en de twee Amerikanen vliegen morgenvroeg, dinsdag, weer naar huis dus moesten "vroeg" gaan slapen. Hier eindigd voor vandaag mijn verhaal. Zelf vlieg ik morgen om 19.00 uur naar Amsterdam. Ik wil morgen eerst naar de oude versmarkt
om daar oesters met mooie witte wijn te gaan drinken. Ik. Heb daar van vorig jaar zulke mooie herinneringen aan. Wordt vervolgt.

Toen ik naar buiten liep om naar mijn Albergue te gaan liep ik de twee Nederlandse vrouwen tegen het lijf. Ze hadden hun twee fietsende familieleden gevonden in hun Hotel. Was leuk om hun nog even te zien en kort hun ervaringen aan te horen. Daarna maar snel naar mijn Albgue, want het was al laat.

Dinsdag 27 september. Santiago de Compostela 4e dag
Om 09.00 uur opgestaan. Iedereen was al weg. Na het gewone ritueel mijn kleren in een soort vacuüm zakken gedaan en de lucht er uit geperst om mijn rugzak zo klein mogelijk te maken om deze als handbagage mee te nemen. Alles goed aangesnoerd, dus moet het lukken. Nu bezig aan mijn ontbijt, weer met bacon & eieren".

Helaas miezelt het buiten. Straks loop ik nog een beetje rond en ga dan naar de overdekt versmarkt om daar mijn oesters met witte wijn te gaan bestellen en nuttigen. Daar verheug ik al een paar dagen op. Ik heb daar vorig jaar zo van genoten.

Een grote teleurstelling. Ik bij de versmarkt. Veel groentes, veel vlees, veel vis maar geen oesters meer. Deze marktplaats verkocht alle soorten vis maar geen ............!

Toen maar een stuk Empenada sardines, een fles Albariño en een stuk fruit gekocht. Daar kom ik mijn dag tot het vertrek naar Amsterdam wel mee door. Wees gerust, ik denk niet dat de fles wijn leeg gaat. Misschien zie ik nog medegenieters.

Na nog wat rondgelopen te hebben in de stad en nog een tijdje in het park gezeten en menig pelgrimeer binnen zien komen werd ik wat onrustig. Het was rond 13.00 uur. Alhoewel ik pas om 19.00 uur vliegen heb ik toch maar besloten om de speciale bus naar het vliegveld te nemen. Een tocht van 40 minuten. Toen ik daar aankwam ben ik rustig aan een tafeltje aan de rand van het restaurantje gaan zitten. Lekker in de hoek, kon alles overzien en ben ik aan mijn zgn. lunch begonnen. Mijn gekochte stuk Empenada Sardinas en mijn fles Albariño uit Rias Baixas. Ik heb heerlijk op mijn gemak het geconsumeerd.

Omdat ik al via internet ingecheckt had en mijn rugzak als cabinebagage meenam behoefde ik niet in de enorme rij te gaan staan. Men had maar 1 incheckbalie voor een vol vliegtuig.

In de wachtruimte van het vliegtuig raakte ik in gesprek met een Nederlandse man en vrouw. Zij hadden ook de Camino gelopen en hadden vrij laat de terugvlucht geboekt. Ik denk een duur ticket, want ik had een dag ervoor nog gekeken wat een vlucht naar Amsterdam koste (€ 384,00) en zij hadden ook nog extra betaald voor "priority". Hiermee mochten ze als eerste naar binnen. Daarna de mensen met een hoog rijnummer omdat deze achterin het toestel zijn. Omdat ik een goedkoop ticket (€ 52.45 all-in) kreeg ik een plaats achterin het toestel. Dus ik liep direct achter hun. We hebben daar even flink om gelachen. Het voordeel is ook dat je altijd voldoende ruimte hebt voor je zgn. handbagage.

Na voorspoedige vlucht werd ik met bloemen ontvangen door Lucia en Merel. Ze lachten zich rot hoe ik er uit zag. Bruin gezicht, mijn redelijk verfomfaaide hoed en mijn stevig gegroeide baard. Na elkaar begroet te hebben zei ik: ik wil eerst een grote zak echte frites, niet bv. zoals bij Mac Donalds, met een stevige kluit mayonaise. Wij vragen, er bleek een echte Vlaamse frietzaak te zijn. We hadden nog besteld en ze gingen sluiten. Ik was er zo aan toe. Na op mijn gemak deze opgepeuzeld te hebben, na eerst Merel bij haar huis in Utrecht te hebben afgezet, op naar huis.

Er werd me niet veel tijd gegund om weer een beetje in de normale wereld te kunnen landen want ik moest vandaag, donderdag, gaan klussen in Daniël zijn nieuwe huis.

Ik kan terugkijken op een geslaagde maar heel bijzondere Camino Portugues naar Santiago de Compostela. Totaal 660 km gelopen. Ik ga zeker mijn eigen verhalen nog eens rustig teruglezen.

Ik dank jullie allen voor jullie medeleven, jullie leuke reacties. Aad