10e en 11e Verslag van woensdag 18 juli t/m donder

Verslag dinsdag 24 juli van Cacabelos naar Cebreiro, 37,5 km. 24-28 graden

De verslagen van de laatste 5 dg van wo. 18 juli t/m ma. 23 juli zijn weg. In mijn programma kan ik deze niet meer terugvinden. Alleen een document met de beginregel. Ik probeer de tekst nog te achterhalen an anders, wat niet meevalt in mijn geheugen terug te halen.

Ik zal wel de dagroutes aangeven:

Woensdag 18 juli van Carrio de los Condes naar Sahagun. 39 km.

Donderdag 19 juli van Sahagun naar Mansilla de las Mulas 37 km.

Vrijdag 20 juli van Mansilla de las Mulas naar Villadangos del Páramo 35 km.

Zaterdag 21 juli van Villadangos del Páramo naar plaatsje 2 km. naar Astorga. 31 km.

Zondag 22 juli van Astorga naar Acebo. 34 km.

Maandag 23 juli van Acebo naar Cacabelos. 33 km.

Er is die periode ook weer veel gebeurd. Op een gegeven moment kwam ik in een dorpje waar bij de Albergue stond dat je gebruik kon maken van massage. Ik had al een paar dagen last van mijn rug en dacht hier maar gebruik van te maken. Dus een tijd geblokt. Ik had al zo een beetje het idee van een mooie Spaanse schone, maar helaas het werd een wat gedateerde Spanjaard. Maar na de Massage was ik een herboren mens. Hij heeft ook nog mijn rug en nek getaped. Ik heb daarna weinig of geen last meer gehad. Het grappige is dat de kosten per donatie waren. Ik dus aan de dame van de Albergue gevraagd wat een gangbare prijs was en zij zei: 10,00 euro. Al eerder had ik gezien dat men 30.00 euro vroeg. Ik was zo blij dat ik hem 20,00 euro gaf.

In dat zelfde plaatsje moest ik nog eten en kwam een kleine kruidenier tegen en ik even naar binnen. Daar stond en jonbge Franse dame met een pak macaroni, potje pesto, zakje gemalen kaas in haar handen. Ik vroeg haar, zullen we samen de maaltijd doen. Ik heb in de koelkast van de Albergue nog een halve fles Rose staan. Snel werd mijn vraag positief beantwoord. Ik de helft van de kosten betaalt en op naar de Albergue. Zij wilde eerst nog even douchen en wat later gingen we, ik bedoel "zij", de pasta koken. Bij ons aan tafel zaten een Amerikaanse dame, een jonge dame uit Slovakije en een jongedame uit Polen. Als snel bleek dat mijn halve fles rose de avon=d niet zou halen dus ik snel naar de winkel. Ik was er ampel binnen en de winkel wilde sluiten en een fles rode "Bierzo" wijn gekocht. Ik en zij blij. Het is nog een hele gezellige avond geworden.  

We lopen al een hele tijd op relatief grote hoogtes. 22 juli b.v. liep ik o.a. door Foncebadon. Hier had in 2014 overnacht. Het licht op 1440 mtr. En is daar best realtief fris. Toen was er deze kleine Albergue, een super kleine winkel en een restaurant. Nu hebben meer mensen deze idillische plek ontdekt en nu waren er meerdere Albergues en meerdere winkeltjes. Ik moet zeggen de sfeer was wel bewaard gebleven.

Nog een leuk verhaal. Het gaat over zat. 21 juli en zondag 22. Juli. In Villadangos del Páramo logeerde ook een dame uit Zweden. Ik had daar niet met haar gesproken maar mijn 3 Oostenrijkse Camino vrienden wel. En later bleek dat ze ook over mij hadden gehad. Ik om 06.00 uur die ochtend op pad en tegelijkertijd ook Mia de Zweedse dame. Het was nog erg donker dus ik loop aan de rand van de weg i.p.v. het grind pad ernaast. We hebben bij vertrek niet kunnen ontbijten en na zo'n 5 km. was er een super klein dorpje waar ook een Albergue was gevestigd en daar stond aan het huis ook een bordje "Bar". Verder geen beweging, maar ik dacht toch maar even het paadje in lopen. Ik zag een deur met zo'n horgordijn en ik toch mar even naar binnen. Daar zaten een paar mensen die in dee Albergue hadden overnacht en bezig waren aan hun lunch. Ik zat amper en Mia kwam binnen en zette zich bij mij aan tafel. Natuurlijk raakten we in gesprek. Zij schijnt vlak achter mij te hebben gelopen en had zorgen gemaakt over mijn veiligheid. Zij zei, het leek wel op een camicaze poging, waar ik mij helemaal niet van bewust was. Wanneer er een van de zeer weinige auto's langs kwam ging in in de berm staan. Maar toch...

Topen we allebei onze koffie+ hadden genuttigd stapten we allebei op en onze body language zei dat we een stuk samen zouden oplopen. Zij had ongeveer hetzelfde tempo al ik dus al snel kwamen we aan het praten.We hebben de gehel dag samen opgelopen. Zo'n 31 km. In Astorga, ons doel hebben we samen geluncht en toen kwam een Italiaanse jonge dame waarmee Mia al eerder had samen gelopen bij ons zitten en heb samen naar onze overnachtingsplaats, zo'n 2 km. verder. In een gehucht waarvan we wisten dat ze maar 10 slaapplaatsen hadden. Het bleken er uiteindelijk 6 te zijn. Toen we daar aankwamen stond een dame glimlachend ons te ontvangen. We bleken de eerste en bijna enige klanten te zijn. Even later melde zich ook nog een Koreaanse dame. In het dorpje was verder niets te beleven. De Albergue dame vertelde dat er 3 km. Verderop een reataurant was en dat men onz hiervoor graag wilden komen ophalen en terugbrengen. Wij al snel gezegd dat het ons een uitstekend idee leek. Zo gezegd en gedaan. Daat echt heerlijk gegeten incl. Wijn voor maar weer die 10.00 euro. We begrijpen nog steeds niet hoe men daar van kan leven.

De volgende dag zou Mia nog zo'n 18 km. Met mij meelopen want zij moest diezelfde dag nog terug met de bus, waarvan stond aangegeven dat die voorziening in dat dorpje aanwezig was. Want ze moest de volgende dag met de bus of trein (beide mogelijhk vanuit Astorga) naar Madrid omdat zij daar vandaag de volgende dag zou terugvliegen naar Zweden.

In het betreffende dorpje Rabanal del Camino aangekomen, overigenbs door een prachtig gebied, bleek er van een busverbinding geen spraken. Wij hier en daar nagevraagd, de enige oplossing was een taxi welke ongeveer 30.00 euro kostte voor 20 km. En een dag van te voren te zijn aangemeld. Dat lukte dus niet. Ik een aantal mensen aangtesproken om te kijken of ieman haar naarAstorga zou willen brengen. Ik nog een stel, welke zojuist in dxe auto wilde stappen aangesproken en vertelde dat ze de andere kant op moesten en wanneer ze terugkwamen waarschijnlijk Mia wel nar Asrorga wilden breneen. Ik afschijd genomen en gezegd dat ik verder wilde en Mia gaf aan alvast te gaan proberen loitend naar Astorga te gaan. Ze is daar veilig aangekomen. Wat ik wel heel bijzonder vond is dat zij mij haar Hoofdlamp gaf omdat zij deze niet meer nodig had en ik, voor miojn vereiligheid goed kon gebruiken. Ik moet zeggen dat ik deze nog vele malen tot op heden heb gebruikt.

Nu verder met mijn normale verslag.               

Verslag dinsdag 24 juli van Cacabelos naar Cebreiro, 37,5 km. 24-28 graden

Helaas pas om 06.45 uur vertrokken zonder nog iets gegeten te hebben behalve een stuk meloen wat ik gisteren over had gehouden. Was overigens wel erg lekker. Ik had mijn wekker niet op de juiste dag ingesteld. Nu dus gewoon continue ingesteld op 05,30 uur.

Deze Albergue, gekoppeld aan de kerk was heel onderscheidend van alle anderen. Het waren slaapcabines zoals strand hokjes bij de zee. Ieder hokje had 2 slaapplaatsen.

Hetb was bewolkt, dus lekker om te lopen. 7,5 km. naar Villafranca del Bierzo om daar een kopje koffie+ te gaan drinken. Gelukkig waren er bar's open. 

Vandaag is het een heftige dag geworden. Ik wist niet tot waar ik zou lopen, temeer omdat ik zo laat ben vertrokken. Uiteindelijk heb ik 37,5 km. gelopen hetgeen ik zeker niet had verwacht. Ik heb van 450 mtr. tot 1330 mtr. moeten overbruggen. Bijna 900 meter. Het leken er wel 1500 te zijn, zo zwaar, zeker op het eind waar de grootste klim was. Ik moet natuurliojk ook accepteren dat ik al heel wat kilometers achter de rug had.

Na 16 km. kwam ik in het dorpje Trabadelo aan waar ik in 2014 in een Albergue van een Nederlandse vrouw heb gegeten. Deze was nu (redelijk vroeg in de ochtend) gesloten maar ik hoorde door een raam een stem. Ik riep: Is hier nog steeds een Nederlandes vrouw aan het werk? Al snel kwam een gil van: ja hoor. De deur ging open en bestelde een bier, het was rond 10.00 uur. We hebben heel leuk gesproken en is nog steeds zeer succesvol met haar Albergue met restaurant. Toentertijd had ik haar al wat zaken gevraagd betreffen een evtueel te beginnen Albergue. 

Toen maar weer verder gegaan. Al, bij elkaar, al zo'n 15 km. Langs een weg met een betonnen rand gelopen. Boven hoorden we het geraas van een autoweg. Niet erg gezellig. Ik kon mij dat van 2014 nog goed herinneren. Bel fietser schrok mij 3x in de ronte

Onderweg probeerde een oude dame mij staande te houden of ik een camino stempel wil. Indien ja moet je doneren. Grappig om aan geld te komen. Ik kan mij dat ook herinneren van eerdere momenten.

Na 25,5 km. Kwam ik aan in Vega de Valcarce. Niet zo een heel bijzonder plaatsje maar daar heb ik nog een stop gemaakt. Ik wilde wel een Pelgrimsmenu nemen maar dat serveerden ze niet. Dan maar een grote pils. Ik kreeg daar voor mijn 3,00 euro nog een bak chips bij en een grote punt Empenada. Dus mijn honger was al een beetje gestilt. Hier begon de echte klim van 12 kilomter van 630 naar 1330 mtr. Het was gewoon erg zwaar. Op het eind had ik geen puf meer over.

Het dorpje Cebreiro is wel een heel aparte. Heel klein met karakteristieke gebouwtjes. Wel heel toeristisch. Vlakbij was ook een groot ercreatieterrein. Hier de Albergue Municipal opgezocht. Het was toen al 15,30 uur. Voor mij redelijk laat. Vlak voor mij stopte een busje en werden een groep mensen uitgeladen met een pelgrimspaspoort in hun hand. Ze wilden ook overnachten in deze Albergue. Ze zagen eruit met slippers en droge kelding alsof ze zo uit bad kwamen. Ik vroeg ze vanwaar ze waren komen lopen. Villafranca del Bierzo, dat was 30 km. terug. Deze mensen nemen zichzelf gewoon in de maling. Maar ja zij zijn gewoon gelukkig, wat ik mij niet kan voorstellen. Maar zij hebben ook de Camino gedaan.

Deze Albergue had 104 slaapplaatsen, dus gewoon groot. Na gedoucht te hebben ik op naar een bar om in eerste geval de tour de France te zien en dit te koppelen met een Pelgrimsmenu.     

Helaas geen Pelgrimsmenu op de kaart toen maar een grote pils met een schaal Chorizo (pittige Spaanse mettworst) besteld. Toen de uitzending was afgelopen ik terug naar de Albergue. Toen maar even op bed gaan liggen. Ik had nog een halve fles wijn over van gisteren, een blikje sardines, Spaanse kaas en brood. Ook nog wat brood over van mijn Chorizo platte. Dat maar in een servet in mij kleine rugzakje gedaan voor ze het weghalen. Echte zuinige Hollander.

Rond 19.00 uur maar aan mijn eten begonnen in de gemeenschappelijke keuken. Het heeft mij allemaal heerlijk gesmaakt. Voor de zekerheid had ik nog wel bij de Tiendra een extra fles rode wijn gekocht. Kwam overigens goed van pas.

Nu 20,15 uur komen er vooral spanjaarden eten. Dat is hun cultuur. Gelijk werd het geluidsniveau fors hoger.     

Nog vergeten te vermelden: de dame van de Albergue gaf mij een beneden bed helemaal vrij in een hoek waar ik ook gemakkelijk mijn spullen kwijt kon. Verder kregen mensen die na mij binnenkwamen een bed op volgorde van bezetting. Later kreeg ik pas mensen om mij heen. Ik was beste wel een beetje blij hiermee.

Rond 21.00 uur ga ik slapen en zie wel waar morgen mijn dag eindigd.  

Ik probeer al 2 dagen mijn retourvlucht op 30 juli te boeken maar iedere keer krijg ik de melding geen internet verbinding terwijl ik deze wel heb. Misschien niet voldoende sterk signaal. Zullen we morgen wel uitproberen in een grotere stad. Dat zal wel Sarria worden, 1,5 dag lopen.

Verslag woensdag 25 juli van O Cebreiro naar Samos. Niet de Griekse Samos. 30 km. 28 graden.

Om 06.00 uur vertrokken. Ik heb zeer slecht geslapen. Er sliepen wel 50 personen op een zaal.

Boven mij sliep op een olifant gelijkende Pelgrim. Blazen, vreemde geluiden makend en getetter. Wel ieder half uur draaide hij om in zijn bed. Het leek wel of het bed bijna uit elkaar viel. Het bed schudde aan alle kanten.

Vandaag begonnen met wat kleine stijgingen. Ik kwam bijna niet omhoog, misschien nog de vermoeidheid van gisteren. Het was mistig en duurde best wel tot je wat kon zien. Gelukkig had ik een hoofdlamp, gekregen van de Zweeds Mia die naar huis ging en deze nu toch niet meer nodig had, die goed van pas kwam.

In de morgen, toen de wolken waren opgetrokken en verder waren gedaald, verder een prachtige afdaling met mooie vergezichten. Rond 10.00 uur in een stadje en bij een terras met wifi weer geprobeerd een vlucht te boeken. Iedere keer, wat ik ook probeerde, lukte het niet. Kreeg ik een melding dat de verbinding niet tot stand kon worden gebracht terwijl ik wel op internet kon. Ik werd er moedeloos van. Ondertussen zag ik wel dat de prijs zo'n 10% was gedaald. Uiteindelijk mijn dochter Merel maar gebeld met het verzoek dat zij maar mijn ticket bestelde. Ook haar lukte het in eerste instantie niet via mijn App. Toen maar als een nieuwe klant geprobeerd en dat lukte. Zoals het er nu uitziet kom aan in Santiago de Compostela op zat. 28 of zondag 29 juli en vlieg ik maandag rechtstreeks vanaf Santiago naar Amsterdam. 

Om 13,30 uur kwam ik aan in Samos waar een gigantisch klooster staat waar ik ook kon overnachten hetgeen ik dan ook maar ben gaan doen. Na alles naar een terras aan de overkant gegaan en daar een heerlijk Pelgrimsmenu genuttigd. En nu ben ik mijn verhaal aan het schrijven, 16.00 uur. Die 30 km. Van vandaag waren voor mijn gevoel, buiten die klimpartijtjes, een makkie. Tijd genoeg om wat meer uit te rusten. Zo meteen ga ik maar een uurtje of 2 slapen. Siesta heet dat hier!!

Rond 19.00 uur een rondje (kon om de Monesteria) gelopen en daarbij een glasje Albarino, een van mijn geliefde witte Spaanse wijn, gedronken op een terras. Daarna naar het reataurant gegaan waar ik ook mijn middag lunch heb gehad. Dat was me zo goed bevallen dat ik daar maar ook mijn diner ging nuttigen. En dat ook weer voor 10,= euro. Ik kon kieze uit 5 voor- en tussen gerechten. OP een gegeven moment begon een man welke met zijn gezin schin tegenover mij zat te vragen waar ik vandaan kwam. Toen ik zei dat ik uit Nederland kwam begoonne zijn ogen te glinsteren. Hij bleek een soort Veeboer/veehandelaar te zijn die in opdracht koeien koopt uit Holland. Heel grappig, hij kende Nederland dus goed.

Na mijn 2 diners eerste voor het slapen gaan nog maar een rondje gelopen.

Om 21.30 uur gaan slapen.

Verslag do 26 juli Van Samos naar Portomarin. 34 km. 28 graden.

Ik heb een rustige nacht. Goed kunnen slapen. Geen gesnurk van de ongeveer 15 pelgrims.

Na ontbijt in bar 06.10 uur, het verbaasde mij dat deze al om 05,45 uur open was. Ik op stap.

Het was dionker en bewolkt dus bleef het langer donker. Mijn nw. Looplamp kwam dus goed van pas. Het Miezer regende, niet dat je daar nat van kon worden. Heerlijk om te lopen. Om 08.15 uur kwam ik aan in Sarria. Ik had toen al weer 12,5 km. Op zitten. Veell langs de weg gelopen omdat ik in het donker niet graag in een bos of of grove grindpade loop. 

Sarria is het startpunt voor met vele Spanjaarden omdat daar de laatste 100 km. Beginnen. Wanneer je deze hebt afgelegd krijg je het Pelgrims certificaat. Ik heb daar mijn 2e ontbijt genomen. Deze sprak me zo aan. Op het moment dat ik daar ging zitten stond een stel op en hoorde dat zij Nederlands waren. We raakten in gesprek, dat gebeurt wel eens. Zij gingen net lopen en we zeiden, we zien elkaar wel. Na ongeveer 2 uur kwam in hen weer tegen, ze waren net gaan zitten op zo'n "onderweg" terras. Ik vroeg of ik bij hun mocht komen zitten. Natuurlijk was hun reactie. We hebben heel erg gezellig zitten babbelen en zijn samen op pad gegaan. Zij liepen ook een vlink tempo tot vlak voor mijn en ook hun bestemming was er gewoon ergens in de natuur een boerderij welke ze heel erg hadden ingericht met allerlei soorten drank en eten welke je tegen donatie kon nuttige. Verder haddenze werkelijk een fantastische bloementuin. Zij wilde daar wat gaan nuttigene en ik niet dus we besloten elkaar wel in Portommarin te zien.

 Nog even terug naar toen ik vanuit Sarria begon te lopen. Ik liek langs een klooster met daaran gekoppeld een Albergue. Daar stonden buiten wel honderd of meer kinderen met evenveel rugzakken. Het was een complete school die was begonnen aan de Camino. Zo zie je dat veel meer, dat zag ik onderweg. B.v een vriendengroep of complete familie. Ik moet zeggen men is daar wel op ingesteld. Ik zag dat er een nieuwe 2e alternatief route is gecreerd. Dit nom de druk.te ontlasten Ik heb deze genomen.Een mooie route langs noch onbedorven dorpjes. Soms een stevige klim er in. Ik met mijn handen aan mijn broekspijpen geklemd zo op mijn benen drukte als extra kracht van mijn armen om naar boven te komen. Het hielp wel.

Het stadje licht op een helling van de rivier die ik eerst over moest dat betekende tevens dat we flink moesten dalen. Een grote brug over een soort meer en dan weer een klim naar het stadje. Daar aangekomen en heel gezellig stadje met leuke straatjes met veel horeca. Ik naar mijn Albergue van het stadje waar 150 mensen konden slapen. Wel kamers van 8-20 beden. Ik werd ingedeeld in een kamer van 8 persone. Ik was de 2e en kon dus uitzoeken. Ook hier weer groepen echt jongelui. Alles erg keurig en schoon. Na het opfrissen een terrasje opgezocht omdatb ik daar met het Nederladse stel had afgesproken. Ik eerst een grote pils en ik zag dat mijn buren Pimentos con Padron kregen. Dat zijn gefrituurde pepertjes met grof zout. Ik ben daar dol op maar heb ze tot aan vandaag nog nergens kunnen krijgen. Dus gelijk erbij besteld. Dat was was genieten. Op dat moment kwam het Nedeerlandse stel langs welke zich eerst wilden opfrissen in hun Pension. Hier houdt mijn verhaal heel even op.

Ik ga deze nu posten. Tot mijn volgende verslag. Groeten, Aad

Donderedag 26 juli 2018 17.53 uur

--------