7e reisverslag van zat. 7 juli t/m maandag 9 juli

Verslag zaterdag 7 juli van Jean Pied de Port naar Roncesvalles. 27 km. - 27 graden

In de Refuge waar ik vanacht heb geslapen voor 10,00 EURO zat ook een onbijt. Dis daar mooi gebruik van gemaakt. Na afscheid genomen te hebben van Daniel waarmee ik toch 24 dagen ben opgetrokken

ben ik om 06.40 uur van start gegaan. Het was bewolkt weer en de verwachting was dat er stevige onweersbuien zouden plaatsvinden. Ik heb deze in de bergen wel gezien maar gelukkig niet meegemaakt. Het is een stevige dag geworden want ik moest van 200 mtr. naar 1400 mtr. klimmen. Maar tussendoor ook regelmatig dalen, dus aardig wat hoogte meters gemaakt. Na een uurtje begon het ineens aardig te regenen. Ik was al helemaal nat van de inspanning van het klimmen dus een regenjack had geen zin. Wel mijn regenhoes om mijn rugzak gedaan. Na een kwartiertje was de bui voorbij en gaandertijd kwam de zon door.

Ik zag wel een beetje op tegen deze tocht. Ik kon mij deze nog van 2014 herinneren. Maar het was toen slechter weer en een rugzak met een gewicht van 14 kilo excl. 2 liter water. Nu slechts 8,50 kilo met 1 liter water. Het ging me nu veel beter af, misschien ook omdat ik al wat klimmeters in de benen heb. Ik heb er nu enorm van genomen, de uiitzichten waren zo mooi. Soms met van die laag hangende bewolking tegen de bergen aan.

Het ging dus voorspoediger dan dat ik had voorpeld. Ik was er om 12,20 uur terwijl ik aan Daniel had gezegd dat ik er rond 14.00 zou zijn. Het waren over het algemeen niet van die"erge" stijgingen. Het ging soms wat gelijdelijker. Onderweg enorm veel schapen en wilde paarden.Op een gegevn moment liep er een enorme kudde op het pad/smalle weg. Ik moest me er door heen wurmen. Wel heel leuk, ze waren helemaal niet schichtig.

Boven, op ongeveer 1400 mtr. Was het wel koud boven. Blijven lopen dus, dan blijf je wel warm. Ik had alleen mijn thermische T-shirt aan. Veel schapen en wilde paarden onderweg, leuk om te zien. 

Bovenop de berg stond een bestelbusje met allerlei dranken. Ook heerlijke koffie. Deze maar genomen. Dat begrijpen jullie anders had ik niet kunnen zeggen dat deze lekker was.

Na een prachtige tocht kwam ik om 12.20 uur bij het klooster aan waar ik ging overnachten. De tocht was me enorm meegevallen. Het klooster heeft 250 overnachtingsplaatsen, heel groot dus. Het klooster ging pas om 14.00 uur open dus ik op een terrasje even verder op een biertje genomen. Ik hoorde van Jim, ook een Nederlander welke ik al een paar maal eerder had ontmoet dat je je wel alvast kon inschrijven. Ik mijn biertje laten staan en teruggegaan om dat te regelen.

Ik kon mij nog herinneren dat in 2014 een hele rij wachtende stond. Nu werd ik gelijk geholpen en een bednummer gekregen. Daarna snel naar mijn biertje wat gelukkig nog lekker koud was. Om de tijd te doden zijn we met z'n tweeen daar gaan lunchen. Ineens andere prijzen dan in Frankrijk. Fijn gevoel!! Ik een plate service met gebakken ham en groenten met eieren en frites. Heerlijk en maagvullend. En 8,50 euro afrekenen. En een groot glas heerlijke Rueda voor 1,50 euro. En nog lekker ook. Dat zijn andere prijzen.

Opvallend is dat er nu, vanaf Saint Jean de Port ineens een geheel ander soort Pelgrims aanwezig is. Heelveel jongeren, veel meisjes en stellen, van tussen 18 en 25 jaar. Verder is er een blik Koreanen, Italianen en Chinezen opengetrokken.

Nu mijn verhaal aan het schrijven, daarna naar het klooster om mij te douchen en om te kleden en mijn kleren uit te spoelen.

Vanavond eet ik in het klooster waar morgenochtend ook het ontbijt wordt verzorgd. Tijdens het diner kwamen er 2 Chinese jonge dames (22 en 32 jaar) en een Braziliaan tegenover mij zitten. Spraken uitstekend Engels.

We hebben enorm gelachen. Zij maakten zich zo een zorgen om de Chinees cultuur. Het uithuwelijken en hoe zij met bv. Gehandicapten omgaan enz. Ze wilden echt in Europa en speciaal tijdens de Camino zichzelf leren herkennen. Vooral wat ze willen.

Later kwam ik weer een hele charmate Franse jonge dame tegen welke ik al vaker had ontmoet. Zij sliep altijd in haar tent. Zij vroeg mij nog even mee te gaan naar andere Camino gangers die ook allemaal in een tent overnachten. Ik kwam in een soort hippe commune terecht. Redelijk alternatieve jongelui. Maar erg onderhoudend en gezellig. Een nieuwe bijzondere ervaring. 

Om 22.00 uur ging de deur van het klooster dicht, was net op tijd binnen en ga nu slapen nadat ik mijn rugzak in orde heb gemaakt.

Verslag van zondag 8 juli van Roncevalles naar Zabaldika. 35 km. 32 graden.

De mensen om mij heen waren al om 5,30 uur vol in beweging. Daar wordt je gewoon wakker van.

Ik had geen zin om te blijven liggen tot 06,30 uur om om 07.00 uur te kunnen ontbijten. Ik ga het ontbijt maar niet afwachten. Dat Scheelt mij 1.5 uur. Er waren zoveel caminogangers (250x) voor dezelfde overnachtingsplaats de komende dagen. Dat maakte me een beetje angstig. Geprobeerd een bed op mijn volgende bestemming te reserveren, maar dat deed men niet. Ik wil nu meer kilometers maken om uit die grote groep te komen. Dag eerder waren er veel minder pelgrims in het klooster

Ik dus om 06.00 uur op pad. Na 30 min was er een bar. Toen ik mijn loopshirt aan wilde doen kon ik deze nergens vinden. Ik dacht heeft daar nu belang in. Toen realiseerde ik mij dat toen ik wilde gaan douchen even terug liep om mijn loopshirt alvast uit te doen en op mijn bed te leggen. Om de 2x2 bedden was er een soort scheidingswant. Al eerder liep ik een sectie eerder om naar mijn bed te gaan, liep dus verkeerd. Ik denk dat ik mijn shirt ook weer een afscheiding eerder op het bed heb gelegd. Ooooh wat dom. Nu op weg.  Na zo'n 30 min. lopen was er een bar, Tijd voor mijn heerlijke choc. Croissant en Amerikano. (Dubbele koffie). Ik kon er weer tegenaan.

Ik had mijn rugzak buiten naast de ingang gezet. Toen ik naar buiten kwam stond deze er niet meer. Ik schrok mij een hoedje. Iemand had deze naar wat verder verplaatst. Puffff.

Om 13.30 uur ben ik aangekomen op mijn plaats van bestemming na een prachtiege route van zeker 10 km. langs een bruisende rivier. Achteraf was ik erg blij dat ik hier naar toe ben gelopen.. Zo'n 3,5 km. ervoor liep ik een brug over en aan de anderekant was ook een Albergue met een prachtig terras aan het water. Een man speelde daar op zijn gitaar en creerde daat een enorme sfeer mee. Ik daar maar een biertje besteld, daar was het wel de tijd voor. De verleiding was groot om daar ook maar te blijven.   

Bij aankomst bleek het een Klooster - Kapel te zijn. Zo mooi, zo bijzonder. Werd door een zuster ontvangen en kreeg op een bijzonder wijze fris water te drinken. Uit een aardewerk grote ronde kan met een schenktuit. Ik moest hier uit drinken zonder de tuit te raken; gieten!. Dus geen contact met mijn mond.

Het ligt prachtig op een heuvel. Alles had zo veel emotie. De slaap gelegenheid, de keuken en zitgelegenheid was alles zo netjes, zo schoon, zo sfeervol.

Vanavond wordt er gezamelijk gegeten er is verder geen voorziening. Niets te koop ook geen wijn. Gelukkig 3 km eerder bij bar aan het water heb ik een fles Rose gekocht. Wilde het me niet laten overkomen dat ik, buiten water, niets te drinken had. 

Nadat ik had gedoucht en omgekleed ik naar de zitruimte. Daar begonnen met het schrijven van mijn dagverhaal ondersteund met een glaasje Rose. Dat schrijven lukte me niet helemaal. Al snel kwamen er bekenden; Charlotte uit Lyon en Jo, ook uit Frankrijk, erbij zitten. Toen nog maar wat glaasjes erbij gehaald. De fles was toen snel leeg. Bij het diner werd er gelukkig wel wijn geschonken.  

Het gebouw ging om 14.30 uur open. Het heeft max. 18 slaapplaatsen. IK werd al eerste geholpen. Dat is erg fijn, want het gaat bijna altijd wel er rustig aan.

Verder eerst een rondleiding gehad in de kapel en de toren beklommen. Ik mocht de grote kolk luiden.

Om half acht gingen we met z'n allen eten. Men had een heerlijke salade gemaakt en een echt lekkere pasta ovenschotel.

Na het eten was er in de kapel nog een bijzondere bijeenkomst voor de Pelgrimgangers. Een soort Meditatie. De ruimte was sfeervol ingericht met kaarsen. Ieder mocht zijn verhaal doen hoe en waarom hij/zij de Camino aan het lopen was. Verder werd er gebeden en gezongen. Heel mooi en emotioneel. Daarna nog geprobeerd mijn verhaal af te maken maar om 22.00 uur moest ik naar mijn bed. Heel streng.

Nog even wat betreft de kosten van slapen eten en ontbijt, Hier gold: Donativo. Dus iedereen kon geven wat het waard was of kon missen.

Verslag maandag 9 juli van Zadaldika via Pamplna naar Puente la Reina. 32,5 km. 32 graden.

Na ontbeten te hebben ben ik om 06.20 uur van start gegaan. Het was toen al licht om de markeringen goed te kunnen zien. 

Het was mooi weer mooi helder, al 21 graden. Een mooi pad naar Pamplona toe.

Op het laatst een stuk langs de stadsmuren en door het park. Een mooie binnenkomst, het was rond 08.00 uur. Eenmaal door de poort waren er heel veel mensen die richting huis gingen de meeste een beetje beschonken. Gigantisch veel mensen, allemaal in het rood-wit van de Basken. De straten waren zo vies en stonk naar alles wat kon stinken. De reiniging was al wel met man en macht aan het opruimen. Gisteren was de stierenrace door de straten van de stad geweest. Allemaal houten afrastering die ze aan het weghalen waren. Op televisie welke in de etalages stonden kon ik opnames zien van de race en met name uitgelicht degene die werden aangevallen. IK denk dat er mensen waren die het niet overleeft hebben. Verder een complete kermis met reuzenrad, Podia voor optreden en gigantisch veel kramen. De feesten zouden t/m dinsdag duren. Ook liep ik langs een een terrein waar ze Lucht (vaart) balonnen aan het opblazen waren. Ondanks de troep heerste er wel een geweldige sfeer.

Ik had al wel ontbeten, toch maar op zoek naar koffie en choco croissant. Wel even buiten het geweld van mensen. Ik wilde eerst nog even in Pamplona blijven maar toch besloot ik maar om door te gaan. Hoofdzakelijk vanwege de stank.

Ik na de koffie + op pad, de stad uit door mooie parken. Gelijk liep het pad omhoog want we moesten van 446 naar 770 mtr. hoogte. Weer door een prachtiege omgeving met veel graanvelden. Prachtige uitzichten. Op de graat van de bergen stonden wel 40-50 zeer grote windmolen die overigens een geweldig lawaai maakten. Het was warm, maar gelukkig stond er een lekker windje. Hierdoor was het goed uit te houden. Op de top, Alto del Pedron, stond een groot stalen kunstwerk van allerlei personen en dieren. Nu ook, al iets eerder, de eerste olijfbomen gespot. Na de top natuurlijk een flinke afdaling naar 345 mtr. door gezellige dorpjes waar gelukkig van alles te krijgen was. Om 13.30 uur kwam ik aan Puente la reina en had er 34 km opzitten omdat ik bij binnenkomst van Pamplona niet goed oplette en zo'n 1,5 km. te veel heb gelopen.

Ik naar de Albergue de Peregrines, war ik in 2014 ook heb overnacht. Kosten 5.00 euro. Duurder mocht ook niet want ik sliep in een kamer van 6 bij 4 m2. met 12 bedden (Gestapeld).

Na mij opgeknapt te hebben ben ik op zoek gegaan naar een restaurant om te gaan lunchen.

 Gelijk al het eerste terras sprak mij aan. Men had een 3 gangen menu, wel zonder wijn, voor 10.00 euro. Een echt mooie paella, salade en Baskische taart met slagroom. Ik had zo een dorst dat ik maar een extra groete bier had genomen. Daarna maar overgegaan op bubbeltjes water waarvan ik later ook nog maar een 1,5 ltr. fles in de Supermarcado heb gekocht. Daarbij ook maar een lekkere Magnum dark. Ik zag deze liggen en dacht, laat ik me maar verwennen.

Op het terras wilde ik mijn verhaal verder schrijven. Maar ik was zo moe dat ik het niet kon opbrengen. Toen eerst maar naar de Albergue gegaan en gaan slapen. Nu 18.00 uur voel ik mij weer fit en ben verder aan het schrijven met de fles bubbeltjes water naast mij. Die gaan vandaag wel leeg. Plat water hou ik niet zo van maar bubbels kan ik wel blijven doordrinken. Het heeft meer smaak vind ik. 

Zodadelijk ga ik naar het centrum en nog iets eten. Toen kwam Charlotte binnen met een tas om zelf eten in de Albergue klaar te gaan maken. Ze zei: ik heb ook een pak soep, blik sardines tomaten en kokommer en brood gekocht. Heb je ook trek in soep. Ik had 's middags al een flinke lunch achter de rug dus ik zei, graag en ga ik ook nog wat halen. Ik snel naar de Alementaria. Ik ook een blikje sardines gekocht, nog wat brood en een fles Verdejo uit Rueda. We hebben er toen een gezellige en lekkere maaltijd van gemaakt. Ter informatie, Charlotte is 22 jaar. Even later kwam ook Jo uit Frankrijk erbij zitten met zijn eigen eten. Heel leul en heel spontaan, dat is ook Camino!! 

Ik ga dit/deze verslagen nu posten.

Tot de volgende keer.